هنرمندی که از صفای باطن و درد معنوی و از خالص‌سازی و توحید در نظر و عمل، بی‌بهره است، هنرمند نیست. چنین کسی هم اسیر تارعنکبوت رؤیاهای بی‌مایهٔ خود است، هم در رؤیت حقایق بیرونی نابیناست و هم از رأی صحیح محروم است. زیرا حب و بغض و خوف و رجای هر کس، چشم‌بند مشاهدات اوست. و در مقابل، هنرمندان اهل حق و حقیقت، هر چقدر مجاهدت بیشتری در باطن و ظاهر داشته باشند، به خلاقیت‌های بهتری دست خواهند زد.

کارتونی از عباس گودرزی