تفکر، در این دوران برای عملکرد در خارج از وسیع علومی همچون زیست شناسی، فیزیک، ریاضیات و اقتصاد بر اساس قواعد این پیچیدگی شده است. در اینجا سوال اصلی این است آیا معماری حیطه ی منطق گرا حوزه ی خطی و بینش جزمی دارای امکانات وسیعی است این پدیده در زمینه دانش منجر به ورود به جهان پیچیدگی ها گردیده و عملاً موجب گسترشو فضای شهری نیز از همین قواعد پیروی می کند و در مرحله ویژه ای از توسعه ی خود مشمول قوانین پیچیدگی می گردند؟ در اینجا چنین نیست که معماری و فضا به عنوان بازتاب اندیشه و تفکری خاص بر شمرده شود بلکه به مثابه خود اندیشه تلقی شده است. بنابر همین تعریف بر خلاف چارلز جنکس که فضای آینده معماری را تمثیلی از علوم پیچیده می داند، در این بحث معماری به عنوان نفس پیچیدگی پذیرفته شده است. بدین منظور، قدری بازگشت به عقب ضرورت می یابد.