از نقاشی های دوره قارنشین تا انواع معاصرش همیشه اندیشه نقاشان این بوده است که چگونه تصویر مورد نظر خودرا شکل بدهند. در دوران روشنگری همواره انسان سعی داشت است توضیحی برای فرایند خلاقانه خود پیدا کند.
علم نقاشی کنونی که ما امروز نیز با آن سروکار داریم حاصل چنین دگردیسی است. هنرمندان عصر روشنگری همواره سعی بر این داشته اند روابط موضوعی را بین عناصر تصویری پیدا کنند و تمام تلاش خود را برای موزون کردن این روابط به کار بندند.
از هنرمندان معاصر دوره ما ایرج اسکندری نقاشی است که همواره به این موضوع توجه ویژه داشته است .تابلوی پیش رو از نقاشی های این هنرمند است که ما می توانینم سیر تکامل هنر نقاشی اسکندری را به طور واضح در آن مشاهده کنیم. بخشن بندی های موضوعی این نقاشی برپایه اولویت های ترکیب بندی بنا شده است و نقاش توانسته عناصر را به ترتیب از پلن روبرو به سمت داخل نقاشی هدایت کندو با بهره گیری از بافتهای رنگی ریتمی بی بدیل در تابلو خلق کند.