به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری به نقل از هنر آنلاین، سمیه خدایی با بیان اینکه ۲۲ اثر با تکنیک رنگروغن روی چوب در این مجموعه به نمایش درآمده است گفت: در نمایشگاه قبلی موضوع مورد توجه من خانمهایی بودند که بیشتر در فشن و مجلات مُد دیده میشوند. اینها با آرایشهای عجیب و لباسهای خاص زیبا شدهاند ولی من درگیر این موضوع بودم که این زیبایی واقعی نیست و یک جلوه مصنوعی دارد. بنابراین سعی کردم این زیبایی مصنوعی را تخریب کنم. این تخریب با توجه به فضای انتزاعی که به وجود آورده بودم انجام شد و سعی کردم این زیبایی را از دید تجسمی نمایش دهم.
خدایی ادامه داد: این مجموعه ذهن مرا درگیر اتفاقات دیگری کرد و به این فکر کردم آدمهایی در اطراف ما هستند که همیشه به ما آسیب میزنند. دورویی، ریا، حرص و طمع انسانها و گناهانی که انجام میدهند در زندگی ما تاثیرگذار است و باعث میشود ذهن ما درگیر آنها شود. با توجه به اینکه خودم چنین تجربهای داشتم و چنین آسیبی دیده بودم، با این ذهنیت اولین تابلو از این مجموعه را شروع کردم و پس از یکی دو کار احساس کردم توانستم آن انرژی منفی را به تصویر کشیده و خود را تخلیه کنم. پس از آن بود که تصمیم گرفتم مجموعه را ادامه دهم.
او افزود: ذهنیت من این بود که انسانها با توجه به گناهانی که میکنند از نظر ظاهری مسخ شده و به حیواناتی که درون آنها وجود دارد تبدیل میشوند. با این حال آنها هنوز دارای احساس هستند و دوست دارند با اطرافیانشان ارتباط برقرار کنند، اما روحیات بدی که دارند اجازه نمیدهد زندگی عادی داشته باشند و در فضا سردرگم هستند.
خدایی ادامه داد: برای نزدیک شدن به موضوع سعی کردم هم روی انسانها و هم حیوانات بیشتر مطالعه کنم. از لحاظ ظاهری سعی کردم به خود مخاطب اجازه دهم که تشخیص دهد این حیوانات چه چیزی هستند. آنها را طوری به تصویر کشیدم که چیزی بین گرگ، کفتار و گراز دیده شود. چهره آنها حالت مبهمی دارد و دقیق نمیتوان گفت چه حیوانی هستند، زیرا دوست داشتم مخاطب با ذهنیت خودش حیوان را تشخیص دهد.
او درباره دلیل کار روی چوب گفت: تکنیک در این راستا انتخاب شده است که ناامیدی و شکست را نشان دهد. ترجیح میدادم به جای بوم پارچه از چوب استفاده کنم چون حالت ناامیدی یا شکنندگی که میخواستم با رنگها ایجاد کننم روی پارچه جواب نمیداد. حتماً باید از متریالی استفاده میکردم که زمخت بودن و شکنندگی را نشان دهد. به همین دلیل از قلمموهای خراب شده استفاده کردم و همچنین ابزارهایی برای خراش دادن رنگ را به کار بردم تا بافتهایی را ایجاد کنم که شکنندگی را نشان دهد.
خدایی درباره پالت رنگی این آثار گفت: از خاکستریهای رنگی استفاده کردم و تمام رنگها را خودم ساختم. هیچکدام از رنگها مستقیماً استفاده نشدهاند و خاکستریهایی به وجود آوردم که بتواند ناامیدی و سردرگمی را نشان دهند.
او درباره بازخورد آثار میان مخاطبان گفت: این آثار کاملاً احساس شخصی هنرمند را نشان میدهند و نحوه به وجود آمدن آنها کاملاً شخصی بوده است. بااینحال ممکن است به مشکلات جامعه و مسائل عمومی هم ارتباط پیدا کند. در نمایشگاه شاهد بودم که بیشتر مخاطبان با آثار ارتباط برقرار میکردند و آنها را با دید خود تفسیر کرده و به موضوعات مربوط به خود تعمیم میدادند.
نمایشگاه نقاشی سمیه خدایی تا سوم دی ماه در گالری آتبین برپاست. این گالری در خیابان ولیعصر، قبل از چهارراه پارکوی، کوچه خاکزاد، پلاک 42 قرار دارد.