سرقت اشیایی با ارزش مادی و تاریخی از موزه گرین والت آلمان
به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری به نقل از ایرنا، بعد از اعلام دزدی سه مجموعه با صد قطعه شیء ارزشمند الماس‌نشان از موزه گرین والت (طاق سبز) شهر درسدن آلمان، مرکز ایالت شرقی زاکسن در ۱۹۳ کیلومتری برلین، در اولین ساعات روز دوشنبه گذشته چهارم آذر، گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد ارزش اشیای ربوده شده صورت گرفت؛ اما به گفته مسئولان ارزش این اشیا اصلا قابل تخمین نیست و فراتر از ارزش مادی ارزش‌های دیگری دارند.
با اینکه این موزه یکی از بزرگ‌ترین گنجینه‌های جواهر اروپا را در خود جا داده و قدمت اشیای این موزه به قرن هفدهم میلادی می‌رسد، سارقان سراغ اشیای خیلی گرانقیمت و عتیقه این موزه نرفته‌اند و در عوض اشیایی را انتخاب کرده‌اند که سنگ‌های قیمتی آنها قابل جدا شدن و فروش به تنهایی در بازار سیاه الماس و به مال‌خرها باشد. آنها مستقیم سراغ اشیایی رفته‌اند که قطعات طلای الماس‌نشان متعلق به قرن هیجدهم با سنگ‌های بزرگ، شامل شمشیر، نشان شوالیه و سگک‌های کفش در خود دارد و به سرعت و آسانی قابل تبدیل به پول است.
الماس‌های این اشیای بسیار قدیمی و مشهور به الماس‌های کهن از معادن قدیمی با برش‌های متعلق به آن دوران است و برای اینکه الماس‌ها به درستی از شیء قدیمی جدا شوند باید شخص حرفه‌ای این کار را بکند تا بتوان آن را به قیمت نزدیک به قیمت واقعی فروخت.
همچنین دزدی مشابهی در موزه منطقه ولبک ابی (Welbeck Abbey) در شهر ناتینگهام‌شر (Nottinghamshire) در مرکز انگلیس اکتبر ۲۰۱۸ (مهر ۹۷) صورت گرفته بود. شیوه سرقت بسیار شبیه به آن دزدی بود به حدی که پلیس این موضوع را جزء تحقیقات خود قرار داده که آیا این دو دزدی توسط افراد مشابهی انجام شده و بهم مرتبط هستند یا خیر. سارقان توانسته‌اند با ایجاد آتش‌سوزی در سیستم امنیتی و زنگ هشدار وارد موزه شده و بعد از ورود طی چند دقیقه از حصار شیشه ضدگلوله عبور کرده و اشیا را بدزدند و چند کیلومتر دورتر از موزه خودروی دزدی استفاده‌شده را به آتش کشیده اند.
اما دزدی موزه درسدن را باید از زاویه دیگری نیز دید، از زاویه تاریخ آلمان که تا سال ۱۹۱۹ ایالات مختلف تحت حکمرانی فرمانروایان متفاوت بودند که تاریخ و دستاوردهای شکوهمند گذشته آنها هنوز بخشی از غرور و حافظه‌جمعی مردم منطقه به شمار می‌آمد و اکنون نیز کم و بیش اینگونه است؛ برای نمونه یک فرد اهل ایالت باواریا کاملا خود را با فردی از ایالت زاکسن متفاوت و جدا می‌داند و اشیای موزه بخشی از هویت زاکسنی هستند.
از منظر ابعاد جامعه و انسان‌شناحتی، جواهرات دزدیده شده قدرت نیمه‌جادویی در تاریخ حکمرانی این ایالت داشتند و موزه گرین والت تنها یک موزه نبوده و نشان می‌دهد این اشیا نباید فروخته شوند بلکه باید از نسلی به نسل دیگر منتقل شوند. نام موزه نیز از نام گنجینه‌ای قدیمی گرفته شده که به ۳۰۰ سال قبل از تاسیس آن متعلق است. این موزه خصوصی توسط آگوستوس دوم نیرومند (Augustus the Strong) ، فرماندار زاکسونی و پادشاه لهستان (۱۶۹۴ تا ۱۷۳۳)، تاسیس شد تا نشان دهد به اندازه پادشاه فرانسه خوب و هنردوست است. اشیای موزه که از بمباران‌های شدید جنگ جهانی دوم جان سالم به دربرده بودند؛ بعدها به بنایی قدیمی به نام استحکامات زاکسن (Königstein Fortress,) منتقل و از آنجا توسط اتحادیه جماهیر شوروی به عنوان غرامت جنگی توقیف شده و در سال ۱۹۵۸ به آغوش وطن برگشتند.
اشیای موزه در دوران کمونیستی آلمان شرقی به عنوان دستاوردهای دوران بعد از صنعتی‌شدن آلمان نشان داده می‌شدند. سپس بعد از اتحاد دو آلمان خانه اصلی این موزه یعنی قلعه درسدن بازسازی شد و مجموعه دوباره در آن به شکلی یادآور قرن هجدهم مستقر شد؛ طوری که شکوهمندی های سلسله زاکسنی را به یاد بازدیدکنندگان بیاورد. با توجه به دلایل گفته‌شده سرقت این اشیا به ناامیدی شدید مردم زاکسنی و ناراحتی کل مردم آلمان منجر شده است و به همین دلیل ارزش این قطعات قابل تخمین نیست.
