دبیری در تابلوی «مزدک بامدادان» از اساطیر و نمادهای تاریخی بهره گرفته، در عین حال که خاطره ای از گذشته را باز می تاباند، از واقعه آینده نیز خبر می دهد. این اثر شاید گویاترین نمونه از ذهنیت بهرام دبیری و تبلور دنیای اسطوره سازی اطراف وی باشد. نزدیکی این اثر – مانند دیگر آثار او – به رؤیا و حتی برخی مناسک، نگاه ژرف و در عین حال مضطرب این نقاش را باز می نمایاند. وی در تابلوی «مزدک بامدادان» به نوعی، مسئولیت خود را در پیام گذاریِ نهفته در اثر و مسئولیت مخاطب را در کوشش برای ادراک راز و رمزهای درون آن تلفیق می کند. این اثر به نوعی نقطه تلاقیِ بخشی از حافظه تصویری است که عاری از سیمای معترض نقاش نیست.
مزدک بامدادان(بخشی از اثر)، بهرام دبیری، رنگ و روغن روی بوم، 280 ×120 سانتیمتر(2لته)، 1358