فرا آنجلیکو یا گوئیدو دیپیترو راهبی دومینیکی بود که مطالعههای کار خود را با تزیین نسخ خطی آغاز کرد. وی هنرمندی حرفهای و بسیار موفق بود. او از جدیدترین تحولات هنر فلورانسی اطلاع داشت و به منظور انجام دادن بسیاری از آثار سفارشی، سفرهای متعددی انجام داد. ظرافت و دلپذیری کارهای او در نقاشی ایتالیایی تأثیر شایان توجهی گذاشت. اثر محرابی «بشارت» تصویری کامل از سبک رنسانس اولیه است که از فلورانس در قرن پانزدهم آغاز شد. این اثر شرحی تازه و نیروبخش از بشارت ارائه میدهد. داستان متعلق به عهد جدید و درباره ظهور جبرائیل بر مریم باکره است که به او اطلاع می دهد به عنوان مادر مسیح ا نتخاب شده است. این اثر نشان دهنده اوج استادکای بوده که به عنوان پنجره ای رو به جهان در نظر گرفته شده و مملو از مشاهده دقیق اشیایی بوده که هنرمند دیده و به طور مستقیم ثبت کرده است. فرا آنجلیکو افکار جدید رنسانس، از قبیل دورنمای علمی، را تجربه می کند؛ اما سبک دلپذیر وی برگرفته از آرامش ایمان مسیحی اوست. فرا آنجلیکو هنر خود را وقف جلال خداوند می کند.
در این اثر عناصر بصری مختلفی به چشم می خورند که از میان آن ها میتوان اشاره کرده به: حلقه نور، حضرت مریم، دست های متقاطع، درگاه ورودی، جبرئیل، دسته فرشتگان، طرحهای عربی، گلها و ستارگان، باغ محصور، معماری کلاسیک، آدم و حوا و ... .
بشارت، فرا آنجلیکو، 160×180 سانتیمتر، تمپرا روی صفحه چوبی، 1434
کتاب «هنر مشروح»، رابرت کامینگ، ترجمه سعید خاوری نژاد