پیر بونار، واپسین نقاشِ امپرسیونیست

سلف پرتره نقاش

"پیِربونار" (Pierre Bonnard)، متولد سال 1867 ، نقاش فرانسوی و از بنیان‌گذاران گروه نبی‌ها بود که در سال 1947 درگذشت.

در ابتدا به اصرار پدرش در رشته حقوق تحصیل کرد و به عنوان وکیل مدافع مشغول به کار شد، همزمان در دوره های آموزش هنر نیز شرکت می کرد. ابتدا در آکادمی ژولین و سپس در مدرسه هنرهای زیبای پاریس هنرآموزی کرد. در دهه ۱۸۹۰ به کار طراحی پوستر، طراحی صحنه تئاتر و نقاشی دکور پرداخت. مدتی نیز به کشیدن صحنه‌هایی از زندگی روزمره خانگی مشغول شد.

اولین نمایشگاهش در گالری دوراند روئل در ۱۸۹۶ بود. در دهه بیستم زندگیش عضوی از یک گروه پاریسی بود که خود را «نبی‌ها» (پیامبران) می‌نامیدند و به بونار لقب «نبی بسیار ژاپنی» داده بودند. گروه نبی ها، گروهی از هنرمندان جوانی بودند که معتقد به خلق آثار سمبلیک و طبیعت معنوی بودند. دیگر نبی ها شامل ادوارد ویارد و موریس دنی بودند. نبی‌ها، که گو گن را قهرمان خود می‌دانستند، همچون او به دنبال سبکی بودند که سادگی و ظرافت را در خود جمع داشته باشد و به پیچیدگی‌های رنگ باخته هنر رسمی پاسخ گوید.

او در سال ۱۹۱۰ پاریس را به مقصد جنوب فرانسه ترک گفت و به طو ر دائم مقیم آنجا شد."بونار" خود به دلیل آنکه با جنبش معاصرتری همیشه همراه نبود، خود را " واپسین نقاش امپرسیونیست" می‌نامید.

او در ۲۳ ژانویه ۱۹۴۷ در لو کنه (جنوب شرقی فرانسه) چشم از زندگی فروبست. هنگامی که پیر بونار در سال ۱۹۴۷ چشم از زندگی فروبست، نمایشگاه یابود بزرگی از آثار او در پاریس بر پا شد.

اکثر تابلوهای او دارای رنگهای شاد و متنوع و نقشمایه‌های چشم آشنایند. فضاهای داخلی زندگی عادی یا چند نفری که دور یک میز جمع شدند، یا زنی که در حال شستشو و آرایش خویش است، و نیز طبیعت بی جان و چشم‌اندازها – و هر کدامشان علاقه‌مندان خاص خود را دارد. آنها نه سورئالیستی اند، نه انتزاعی، ونه به معنای آکادمیک و پیشا امپرسیونیستی، شکل نما (یا فیگوراتیو)‌اند. بونار بیش از بیست سال از زندگی خود را درجنوب فرانسه گذرانده و نقاشی‌هایش گویی سرشار از تابناکی و درخشندگی سواحل مدیترانه است. در بیشتر تابلوهایش مناظر مدیترانه را تصویر کرده‌است و نور در آثار او فراوان دیده می‌شود. برجستگی بونار در شور و عشقی بود که به باسمه‌های چوبی ژاپنی، رنگ‌بندی تخت آنها، فضاهای موزون، و ترکیب بندی‌های غالباً مقطع و با روح آن‌ها داشت. بونار در آثارش از نقاشی‌های ژاپنی الهام گرفته بود و تابلوهای او مناظر گیاهان را نشان می- دهد. شهرت اولیه وی حاصل چاپ نقش‌هایی بود که این ویژگی‌ها در آن نمایان بودند. نقاشی‌های همان سال او، اغلب صمیمانه‌تر و دارای فضای گرمتری اند: آن‌ها تابلوهای کوچکی اند، که بامایه‌های ملایم و خال خالهای شکلدار خفیفی، تزئینات داخلی آن زمان خانه‌های بورژوایی را منعکس می‌کنند. برخی از این تابلوها شامل پیکره‌های برهنه‌اند که به ویژه یکی، دوتای آن‌ها شهوت انگیزند، ولی فضای معمول آنها، فضای آرامش بخش درون خانه است. افزون بر آنها، بونار در فرصتهایی در این دوره از عهدهٔ کشیدن نقاشی‌های تزئینی بزرگ تری برآمده‌است که مایه‌های تصویری سبک‌تر و حال وهوای روشن تری دارند و آرایش فرمهای تزئینی شان به گونهٔ واضحی به چشم می‌آید.

او به‌طور معمول یک بوم را از عرض، روی دیوار یک اتاق، اغلب روی یک کاغذ دیواری نقشدار، میخ می‌کرد و دو، سه سوژه کاملاً متفاوت را، از حافظه و بدون نگاه به مدل، روی آن نقاشی می‌کرد. می‌گفت: من خیلی ضعیفم و در برابر یک شی یا شخص عنان اختیار از کنم خارج می‌شود. همچنین می‌گفت: " حضور شی یا شخص، ذهن نقاش را مغشوش می‌کند. نقاشی که کارش ضبط و ثبت "ایدهٔ اولیه" و "جذبه و فریبندگی" است: "اگر این جذبه و فریبندگی، و ایدهٔ اولیه محو شود، تنها چیزی که باقی می‌ماند نقش مایه است، موضوعی که به نقاش هجوم می‌آورد و بر او چیره می‌گردد."

تعدادی از آثار این هنرمند را در گالری ببینید.