منیر فرمانفرمائیان درگذشت

به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری، منیر شاهرودی فرمانفرمائیان، هنرمند نقاش و از پیشگامان هنر مدرن ایران شنبه ۳۱ فرودین ماه به دلیل کهولت سن در منزل شخصی خود درگذشت.

زنده‌یاد فرمانفرمائیان در سال ۱۳۰۱ خورشیدی در شهر قزوین دیده به جهان گشود و از هنرمندان تأثیرگذار عرصه هنرهای تجسمی بود. آثار هنری ماندگاری از دوران حیات این هنرمند برجسته به جای مانده‌است.

کامبیز صبری، هنرمند مجسمه‌ساز نیز با انتشار پیامی در صفحه شخصی خود در اینستاگرام، بخشی از شعر فروغ فرخ‌زاد را منتشر و درگذشت زنده‌یاد فرمانفرمائیان را تسلیت گفته است.

او با انتشار تصویری از زنده‌یاد فرمانفرمائیان نوشته است: «به مادرم گفتم تمام شد، گفتم همیشه پیش از آنکه فکر کنی اتفاق می‌افتد، باید برای روزنامه تسلیتی بفرستیم.»

رئیس موزه هنرهای معاصر تهران نیز در پیامی درگذشت زنده‌یاد منیر فرمانفرمائیان را تسلیت گفت.

در متن پیام تسلیت احسان آقایی - رئیس موزه هنرهای معاصر تهران - آمده است:

«منیر شاهرودی فرمانفرمائیان بر بلندای تلفیقی دلچسب و چشم‌نواز از سنت و مدرنیسم ایستاده است. آشنایی با هنر مدرن از طریق تحصیل در دانشگاه و کاوش، مطالعه و دلبستگی به هنرهای تزئینی و سنتی ایرانی، چنین جایگاهی را به او بخشیده است.

در هیاهوی دهه‌های سی و چهل شمسی که اوج تقابل سنت‌گرایان و مدرنیسم بود و طرفداران هر یک سعی در تشکیل گروه و خلق اثر یا نگاشتن مانیفست برای اثبات حقانیت خود داشتند، منیر فارغ از این هیاهو خود را در فضایی ملهم از علاقه‌مندی به دستاوردهای فرمالیسم و مینیمالیسم از یک سو، و گره چینی‌ها و آیینه‌کاری‌های معماری ایرانی و اشکال هندسی و علم اعداد بازمی‌یافت. آثار او ترکیبی از شکوه و تجرید در هنر تزئینی ایران است که مختص او و تکرارناپذیر است.

منیر شاهرودی فرمانفرمائیان از پیشتازان چهره‌های شاخص ایران در عرصه‌ی جهانی هنر است و نمایشگاه‌های وی در موزه‌های معتبر معاصر و مدرن جهان، موید این پیشتازی است. علاقه‌مندی وی به امور خیریه و عام‌المنفعه با اهداء آثاری ارزشمند در حمایت از کودکان سرطانی به مؤسسه محک همچنین تعداد قابل توجهی از آثار شاخص خود به دانشگاه تهران برای ایجاد موزه، بعد دیگری از شخصیت این هنرمند را در سالیان اخیر آشکار ساخت.

بر این باورم نگاه منحصر به فرد او به هنر و انسان توأم با عمری طولانی و پربرکت، این بانوی هنرمند را جایگاهی رفیع در تاریخ هنر ایران بخشیده است و هنردوستان در هر برهه‌ای از تاریخ آینده‌ی این سرزمین پرافتخار، این امکان را خواهند داشت که از هنر او بهرمند شوند و هنرهای تزئینی کشورشان را بازشناسند. این بیت حافظ شاید به کمال، مصداق هنرمندی چون اوست:

هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق / ‏ ثبت است بر جریده عالم دوام ما»