مومنی: شهید آوینی هنرمندی تمام‌عیار بود/ شهید خوش‌لفظ گوهر گرانبهای خاطره‌نگاری جنگ بود
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری حوزه هنری، محسن مومنی‌شریف رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی در این مراسم که با حضور جمعی از همکاران جانباز حوزه هنری برپا شد، با یادی از «شهید علی خوش‌لفظ» راوی کتاب «وقتی مهتاب گم شد» گفت: شهید خوش‌لفظ را خیلی دیر شناسایی کردیم. ایشان گوهر گرانبهایی بودند که فعالیت‌های مهمی را با روایت خاطرات خود در کتاب «وقتی مهتاب گم شد» در حوزه انقلاب و دفاع مقدس انجام دادند.
مومنی در ادامه با پرداخت به شهید سید مرتضی آوینی گفت: شهید آوینی را آنچنان که باید هنوز نشناخته‌ایم و نشناسانده‌ایم. شخصیت ایشان به گونه‌ای است که اگر بخواهیم الگویی از میان هنرمندان انقلابی برای دیگر هنرمندان حوزه هنری ترسیم کنیم بی‌شک به شهید آوینی می‌پردازیم. چرا که شهید آوینی شخصیتی خودساخته داشته و همواره در حال خودسازی بود. ایشان آثار بسیار مهمی از خود به جای گذاشت. هم آثار هنری و هم آثار اخلاقی و شخصیتی که اهمیت بسیاری دارد.
مومنی با بیان خاطره‌ای از ایشان گفت: شهید آوینی چند سالی پیش از شهادت خود در همسایگی ما یعی در خیابان سمیه مشغول به فعالیت بود. وی گاهی برای نماز به حوزه هنری می‌آمد و ارتباط نزدیکی با ما داشت. آوینی مرد خوش‌اخلاقی بود که با اخلاق خوش خود در دل همه جای داشت و عموم دوستان و همکاران ایشان وی را با همین خصایص می‌شناختند.
رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی افزود: شهید آوینی دارای مطالعات گسترده‌ای در زمینه‌های گوناگون هنری بود. ایشان علاوه بر آثار متعدد هنری خود دانش بالایی در مورد مکاتب و حکمت هنری غرب داشت و هنرمندانی را در جهان می‌شناخت که حتی کتاب‌های منتشر شده از آن‌ها و یا در مورد آن‌ها هنوز در ایران ترجمه نشده بود.
مومنی افزود: آوینی را هنرمند مستندساز می‌دانند. در حالی که آوینی در همه حوزه‌های هنری سررشته، آگاهی و توانایی خلق اثر با کیفیت و اثرگذاری بالا داشت. وی هنرمندی تمام‌عیار بود که هم به لحاظ نظری و هم به لحاظ عملی مثل نگاشتن داستان، شعر، طراحی معماری، نقاشی و بسیاری امور دیگر توانایی‌های شایسته داشت. نکته قابل توجه این است که آوینی تمامی این تجارب و توانایی‌های هنری را در سنین کم کسب کرده بود. وی در سنی حدود چهل الی چهل‌وپنج سال توانسته بود در امور هنری حرفی برای گفتن داشته باشد.
وی در ادامه گفت: شهید آوینی معتقد بود با انقلاب متولد شده و خود را فرزند انقلاب می‌دانست. آوینی برای نخستین بار اندیشه‌های خود را در حوزه هنری پیاده‌سازی و معرفی کرد. به گونه‌ای که وی را می‌توان یکی از معلمان هنر انقلاب دانست که معلمی را در حوزه هنری تجربه کرد. روند و اقداماتی که پیش از آن در هیچ‌کجای دیگر امکانش نبود. آوینی در حوزه هنری فرصت پیاده‌سازی اندیشه‌های خود و پیشبرد اهداف خود را یافت.
آوینی نباید در حوزه هنری غریب باشد. آنچنان که هرکس برای اولین بار به حوزه هنری بیاید با شخصیت آوینی آشنا شود. به این ترتیب باید بیشتر اندیشه‌های آوینی را بشناسیم. چرا که ما را در الگوسازی درست هنر انقلاب و هنرمند انقلابی یاری و هر لحظه حوزه هنری را به آرمان‌های این شهید بزرگوار نزدیک‌تر می‌کند.
این برنامه که با حضور جمعی از همکاران جانباز در حوزه هنری برپا شد، میزبان عزیزان بسیاری بود که سال‌های سال از همان ابتدای انقلاب اسلامی ایران و تمام هشت سال دفاع مقدس تا امروز در خدمت انقلاب و آرمان‌های آن بودند. یکی از این عزیزان خسرو زینال‌پور بود. زینال‌پور هنگامی که امام خمینی(ره) در پاریس تبعید بودند به عنوان یکی از محافظان ایشان حضور داشت. این جانباز هنرمند کشورمان در این مراسم با بیان خاطره‌ای از دوران خدمت خود به امام(ره) در نوفل‌لوشاتو گفت: نور و معنویت چهره حضرت امام خمینی(ره) هوش از سر هر کس که با ایشان دیدار می‌کرد می‌برد. حضرت امام(ره) قلبی بسیار مهربان و نگاهی نافذ و جذاب داشتند. این‌ها همه در حالی بود که شکوه و عظمت ایشان همواره جاری بود. ما همه روزه مشتاق دیدار چهره ایشان بودیم و برای چنین افتخاری لحظه‌شماری می‌کردیم.
گفتنی است، این مراسم با حضور جمعی از همکاران جانباز حوزه هنری انقلاب اسلامی از جمله سید حمید شریفی آل‌هاشم، علی‌اصغر یوز‌باشی، فریبرز ابراهیمی، علی دولتخواه، رسول بابارضا، مجید غلامعلی شهرستانکی، اسماعیل زقر، سید قاسم هاشمیان، مهدی مصطفوی، خسرو زینال‌پور، رحمت‌الله خیری، هدایت‌الله نجفی، سیدصادق رضایی، علیرضا قوخوری، آقای گلسرخ و با حضور برخی مدیران حوزه هنری از جمله محسن مومنی‌شریف، مجدالدین معلمی، علیرضا معینی بخش، حیدر ایمنی و جواد سمنانی برپا و در پایان از همکاران جانباز حوزه هنری تقدیر شد.