نمایش پشت صحنه هنرمندان در نمایشگاه «از کجا به کجا»

به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری، نشست خبری سومین نمایشگاه پژوهشىِ «از کجا به کجا» با حضور کامبیز درمبخش گرافیست، بابک اطمینانی نقاش، سروش میلانى‌زاده نمایشگاه‌گردان و سینا جعفریه مدیر گالری ثالث پیش از ظهر روز چهارشنبه ۲۲ اسفند در این گالری برگزار شد.

میلانی‌زاده در ابتدای این نشست گفت: امسال سال سوم این پروژه است و هم‌زمان با یک سالگی گالری ثالث همراه کلید خورد. بازخوردهای سال اول بسیار خوب بود و ما را مجاب کرد این نمایشگاه را ادامه دهیم.

وی درباره وچه پژوهشی نمایشگاه گفت: حتی هنرمندان ۷۰ ساله ما هم از واژه study اطلاع نداشتند، در حالی که زندگی هنریشان مملو از آن بوده است.

کریتور نمایشگاه پژوهشىِ «از کجا به کجا» گفت: بحث نمایشگاه برای ما چندان مهم نیست، بلکه وجه پژوهشی و آموزشی آن مهم‌تر است. از سال اول در خدمت استادان درمبخش و اطمینانی بوده‌ایم که فقط هنرمند نیستند بلکه پژوهشگر هستند. اولین وزنه‌ای که واژه پژوهشی برای این رویداد هنری ایجاد می‌کند این است که بار مالی ندارد و حتی کلی هزینه هم برای ما داشته باشیم.

میلانی‌زاده گفت: ۲۳ فروردین کتاب نفیس ادوار نمایشگاه «از کجا به کجا» را رونمایی می‌کنیم؛ نفیس به معنای جامع و خارج شدن از فرم کاتالوگی است. طراحی این کتاب را مهدی فاتحی انجام داده و به دلیل وسواس‌هایی که داشتیم، رونمایی آن به افتتاحیه نمایشگاه نرسید. در مقدمه این کتاب امیر سقراطی، حسین ماهر، کامبیز صبری، عین‌الدین صادق‌زاده و مصطفی دشتی قلم‌فرسایی کرده‌اند.

وی ادامه داد: ما بیش از یک ماه را به سومین نمایشگاه «از کجا به کجا» اختصاص داده‌ایم و نمایشگاه تا ۲۸ فروردین ادامه دارد. هنرمندان این رویداد با وسواس‌های زیاد انتخاب شده‌اند و فعال در هر شاخه‌های مختلف هنری هستند. سال اول ترکیبی از هنرمندان مستر و هنرمندان جوان ۴۰ سال به بالا در نمایشگاه حضور داشتند، امسال هم ترکیبی از این مجموعه را داریم.

این نمایشگاه‌گردان «از کجا به کجا ۳» خاطرنشان کرد: نمایشگاهی به این صورت نزدیک به ۶ ماه زمان برای برپایی نیاز دارد. چون طی آن سعی می‌کنیم تجربه زیسته هنرمندان را بیرون بکشیم و نمایش دهیم. جالب اینکه چیزهایی که نشان داده‌ایم حتی برای خود هنرمندان هم جالب بوده، چون جنسی از برهنگی (بدون نقاب) را برای خود هنرمند داشته است. این نمایشگاه جوابی به کنجکاوی مخاطبان نیست، بلکه سوال‌های بیشتری در ذهن آن‌ها ایجاد و کمک می‌کند بتوانند زوایای دیگری از هنرمند را کشف کنند.

میلانی‌زاده افزود: مثلا چیزی که از استاد اطمینانی نمایش دادیم، بارها و بارها خودشان به آن فکر کردند که این کار را بکنند یا نه؟

ماجرای جالب دیوار خصوصی یک هنرمند

اطمینانی در این باره گفت: موقع نقاشی وقتی چیزی به ذهنم می‌رسد، آن را روی دیوارهای آتلیه می‌نویسم. برای همین آتلیه من یک جای خیلی خصوصی است و شاید فقط دو سه نفر تا الان به آن راه پیدا کرده باشند. سرانجام قبول کردم عکسی از دیوار گرفته و چاپ شود.

وی افزود: این نوشته‌ها خیلی خصوصی بود و شاید تمایل داشتم بعد از مرگ دیده شوند. مثل این می‌ماند که نامه‌های عاشقانه کسی منتشر شود.

این هنرمند نقاش خاطرنشان کرد: هنرمند یک روند تاریخی است و ناگهان شکل نمی‌گیرد. اگر این روند نباشد، هنرمند به جای کاشتن دانه و صبر کردن برای بزرگ‌شدن نهال و ثمر دادن، از دیوار باغ همسایه بالا می‌رود و میوه می‌چیند.

سرک‌کشیدن به خصوصی‌ترین بخش زندگی هنرمندان

جعفریه هم درباره «از کجا به کجا ۳» گفت: این نمایشگاه به خصوصی‌ترین قسمت زندگی هنرمندان سرک کشیده است، جایی که ما به آن دسترسی نداریم و همیشه اثر نهایی را دیده‌ایم، نه اتودها و طرح‌های پیش از آن را.

وی خاطرنشان کرد: بیشتر هنرمندان ما در گالری ثالث با آن‌ها کار کرده‌ایم، زیر ۳۰ سال دارند و معمولا اکثر آن‌ها بلافاصله پشت بوم نشسته‌اند و اثر خلق کرده‌اند. اما اسکچ زدن و طراحی مرحله بسیار مهمی است و پس از برگزاری این نمایشگاه، هنرمندان از این شیوه آگاه شدند و حتی مراحل کار خود را قبل از نهایی شدن به ما نمایش می‌دهند.

۳ اتفاق قابل توجه در «از کجا به کجا»

درم‌بخش هم درباره کلیت نمایشگاه «از کجا به کجا» گفت: ۳ اتفاق جالب در این رویداد رخ داده است؛ نخست اینکه یک گالری فضای خود را به رایگان در اختیار هنرمند می‌گذارد، بدون اینکه قصد فروش اثر و کار اقتصادی داشته باشد. دوم اینکه چنین کاری برای اولین بار در ایران اتفاق افتاده است و نشان می‌دهد کریتور آن سال‌ها به این موضوع فکر کرده است. مسأله سوم هم هنرمندان هستند که می‌دانند ارائه کارشان در این نمایشگاه هیچ فروش و عایدی ندارد.

این استاد گرافیست اظهار داشت: به نظر من «از کجا به کجا» یک ورکشاپ برای مردم است که معمولا اطلاعی از چگونگی خلق یک اثر ندارند. من درباره کارهای خودم چنین کرده‌ام و اتودها را در پوشه‌ای به نام «پشت صحنه» برای خودم نگه داشته‌ام. خیلی‌ها فکر می‌کنند کارهایم چند خط ساده است اما این نمایشگاه مقداری از کوشش‌هایم را به تصویر کشیده است.

درمبخش گفت: در این نمایشگاه شاهد تولد کارهای خیلی از هنرمندان هستیم، حتی هنرمندانی که که کارهایشان را به نمایش نمی‌گذارند.