مارینو ماریینی (27 فوریه 1901 - 6 اوت 1980) یک مجسمه ساز ایتالیایی بود.
او در سال 1917 در "Accademia di Belle Arti" در فلورانس حضور یافت. گرچه هرگز نقاشی را ترک نکرد، ماریینی عمدتا به مجسمه سازی در حدود 1922 اختصاص داد. از این زمان، اثر او تحت تأثیر هنر اتریشی و مجسمه آرتورو مارتینی قرار گرفت. ماریینی مارتینی در سال 1929 به عنوان استاد Scuola d'Arte di Villa Reale در مونزا، در نزدیکی میلان موفق شد، موقعیتی که او تا سال 1940 حفظ کرد.
در طول این دوره، ماریینی اغلب به پاریس سفر کرد، جایی که او با ماسیمو کمپلیلی، جورجیو د کیریکو، آلبرتو ماگنلی و فیلیپو تیبردلی د پسیس همراه بود. در سال 1936 او به تانرو-لارنکو، در تیکینو کانتون، سوئیس نقل مکان کرد. در طی چند سال بعد، هنرمند اغلب از زوریخ و بازل دیدن کرد، جایی که او به دوست آلبرتو جیاکومتی، ژرمن ریچیر و فریتز ووتروبا تبدیل شد. در سال 1936، جایزه Quadriennale رم را دریافت کرد. در سال 1938، با مرسدس پدراسینی ازدواج کرد. او در سال 1940 پروفسور در مجسمه سازی در Accademia di Belle Arti di Brera، میلان، پذیرفته شد.
در سال 1943، در سوئیس تبعید شد و در بازل، برن و زوریخ نمایش داده شد. در سال 1946، هنرمند به طور دائم در میلان مستقر شد.
او در گورستان شهرداری Pistoia، توسکانی، ایتالیا دفن شده است.