طراحى پرتره نیاز به توانایی خاصى دارد، به خصوص اگر طراح بخواهد دو وجه مهم را در کارش به نمایش بگذارد: رعایت کردن اصل شباهت و داشتن سبک بصرى منحصر به فرد.
البته حفظ هویت و شباهت براى نوع ایدههایى که آزادانه و با جسارت طراحى مىشوند؛ مشکل اما قابل ستایش است. هنر پرتره چه در تصویرسازى، چه در کاریکاتور و چه در عکاسى محبوبیت خاصى دارد. شاید به دلیل آن که صورتهاى ما به تنهایى گویاى همه چیز هستند و تمام شخصیت و احساسات را به نمایش مىگذارند.
در این پست مجموعهاى از تصویرسازىهاى پرتره «محمود مختارى» را به نمایش خواهیم گذاشت. پرترههایى که محمود به گفته خودش بیاندازه به آنها علاقه دارد! او میگوید: «نگاه کردن و دقت به ظرافتها و تنوع خلقت صورت آدمها از بزرگترین و همیشگیترین لذتهای زندگی من است»
این مجموعه در فاصلهی زمانی سالهای ٢٠٠٩ تا ٢٠١٣ میلادی طراحی شده است. گفتنى است تصویر پرترهی «فرشید شفیعی» نقاش و تصویرگر معاصر، با عنوان «من بابای بارانم» در جشنواره ملی جوان ایرانی در بخش تصویرگری بزرگ سال، مقام دوم رو کسب کرد.