آلبرتو کارنیرو (سان مامده کرونادو، Coronado، 20 سپتامبر 1937 - پورتو، 15 آوریل 2017) یک هنرمند پرتغالی بود.
در سال 1937 مونو در کرونادو متولد شد. بین سال های 1947 و 1958 کارگاه های هنر مذهبی سرزمین خود را با استفاده از فناوری های چوب، سنگ و عاج آغاز می کند. او در دبیرستان در مدرسه هنرهای تزئینی Soares dos Reis، Porto و دبیرستان آنتونیو Arroyo، لیسبون حضور داشت.
در سال 1961، بخشی از دوره مجسمه سازی دانشکده هنرهای زیبا از پورتو، پایان سال 1967 است. سال بعد در لندن، بورس تحصیلی از بنیاد Calouste Gulbenkian برای حضور در مدرسه هنر سنت مارتین (1968-1970)، جایی که او دانشجوی آنتونی کارو و فیلیپ کینگ بود.
در لندن، او در پایان دهه 1960 با گرایش های هنری تازه ظهور می کند، به ویژه با هنر مفهومی کم و بریتانیا. از آنجا پروژه های نوآورانه برای زمینه پرتغالی، از جمله میدان نیشکر، ایجاد می شود: حافظه متامورفسکی یک بدن غیرواقعی (1968) و یک جنگل به رویاهای شما (1970)، که به هنر لندن نزدیک می شود، با توجه به ارزش های هنر از "مشارکت"، که اولویت کار دستی را در نظر می گیرد تا طراحی مفهومی را در نظر بگیرد، یک فرایند تکاملی مترقی از آثار هنری است. این دیدگاه انسان شناسی خلاقیت هنری با رویکرد به فلسفه های شرقی ماهیت و طبیعت (ذن بودیسم، تانترا) همراه است و شما را به «مانیفست هنر زیست شناختی» (1968-72) ترسیم می کند که دوگانگی غربی را رد می کند حساسیت / معنویت و ترویج توانبخشی ساده ترین چیزها در میان ارتباطات زیبایی شناختی است.