عکاسی های ادوارد وستون

ادوارد وستون (به انگلیسی: Edward Weston) از عکاسان سرشناس آمریکایی بود.

ادوارد وستون در سال ۱۸۸۶ در شیکاگو زاده شد. او درسال ۱۹۰۶ در کالیفرنیا سکنی گزید و تا پایان عمر همان‌جا ماند، البته به استثنای دوره‌های طولانی که در سالهای ۱۹۲۰ در مکزیک به سر برد. . او در ابتدا عکاسی پیرو سبک نگاره نمایی بود که در سالهای ۱۹۰۰ بسیار رایج بود. وی به همراه انسل آدامز از بنیانگذاران گروه f64 بود. او در اواخر سال ۱۹۲۲ مدتی در نیویورک اقامت گزید و در آنجا با آلفرد استیگلیتز و چارلز شیلر برخورد کرد. او پیرو سبک «تصویر مستقیم» به شیوه استیگلیتز شد. او، هنر رد تصاویر را خود پدیدآورد. وستون درسال ۱۹۵۸ به سبب ابتلا به بیماری پارکینسون در گذشت.

وستون از هنگامی که در اوایل دهه ۱۹۲۰ بینش منحصر به فردش شکل می‌گرفت، بیش از یک دهه، عکاسی ماهر و موفق بود. تا سال ۱۹۳۰ که ۴۵ سال داشت، مجموعه‌ای بوجود آورده بود که سرانجام او را به عنوان هنرمند و مرد بزرگی مشخص کرد که کارهایش ادراک ما را از جهان و زندگی تغییر داده‌است. به عنوان مثال عکس مشهور او که از فلفل گرفته‌است بیانگر دید خاص او به دنیای پیرامون است. همچنین عکس‌های منظره او از شگوه و زیبایی خاصی برخوردار است، که نشانگر نگاه خلاقانه اوست.

گویی برای وستون، اشیائی که در تجارب روزمره به کار می‌رفت به صورت پیکره‌هایی زنده و انداموار درآمده بود، یعنی فرم‌هایی که هم بیان و هم دلیل زندگی درونی اشیاء بود. قدرت بصری وجدآور کار وستون، محصول دستاورد عمیق‌تری است: او چشمانش را از توقع و گمان قراردادی و مرسوم رها کرد و به آن‌ها آموخت تا بیان نیت و مفهومی را که در فرم طبیعی وجود دارد ببیند.