احمدرضا دالوند پیشکسوت عرصه گرافیک و منتقد هنری در حاشیه ورکشاپ حوزه هنری به نفع زلزلهزدگان در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، گفت: ورکشاپ و نمایشگاه گروهی که حوزه هنری برای کمک به زلزلهزدگان ترتیب داد دارای چند ویژگی غیرقابلپیشبینی بود. اول این که موضوع آن آزاد بوده است و هنرمندان بنا بر علاقه خود با موضوعاتی همچون طبیعت، تخیل و... فعالیت کردهاند. تعداد زیادی از هنرمندان انقلاب با آثاری که بنا بر دغدغههای شخصی خودشان خلق شده است در این نمایشگاه شرکت کردند مثلاً یک نقاش انقلاب که تا کنون آثار ارزشی بسیاری را خلق کرده است برای این ورکشاپ تصویر یک گُل را کشیده است تا اثرش زودتر به فروش رسد تا در نتیجه بتواند به زلزلهزدگان کمک کند؛ اکثر آثار نیز در سایزهای کوچک خلق شده است. دوم این که عمده استفاده از گالریهای حوزه هنری در مناسبتهایی مثل سالگرد انقلاب و بزرگداشتها و یا مواجهه با واقعیتهایی مثل هولوکاست بود؛ اما این بار به بهانه زلزله کرمانشاه فرصتی فراهم شد که هنرمندان به دلخواه خود آثارشان را به گالریها بیاورند.
دالوند با بیان این که تجربه فنی این فعالیت را میتوان در دو مؤلفه خلاصه کرد؛ افزود: اول، جریان تخصصی به نام «نمایشگاهگردانی» و دوم سازماندهی، نصب و ارائه آثار که هر دو با برنامهریزی متمرکز و سرعتی برقآسا انجام شد و خوشبختانه اغلب آثار این نمایشگاه فروخته شد؛ در این برنامه فعالیت مدیریتی در چند جبهه انجام شد اول دعوت از هنرمندان برای ارسال آثار؛ دوم دعوت از هنرمندان برای شرکت در ورکشاپ و دعوت از مخاطبین برای خرید آثار. با این نوع سازماندهی متوجه شدیم که میتوان در حوزه هنری نمایشگاههایی فراتر از آنچه تا کنون بوده است را برپا کرد. طرز فکر غالب مخاطبین آثار فرهنگی این است که همیشه در حوزه هنری، آثار انقلابی به نمایش گذاشته میشود؛ آثار هنر انقلاب از لحاظ اقتصاد هنر وضعیت خوبی ندارند چون ماهیت آثارِ انقلابی تاریخی، معنوی و فراتر از خرید و فروش است. ممکن است با برپایی این برنامه به طور غیرمنتظره دریچه جدیدی به روی اقتصاد هنر انقلاب باز شود تا از این به بعد فروش آثار هنرمندان انقلابی نیز رونق بگیرد.
وی با اشاره به تقسیم آثار این نمایشگاه به دو دسته گفت: دسته اول آثاری هستند که هنرمندان قبلاً آنها را خلق کردهاند و حالا برای این نمایشگاه خیریه فرستادهاند و دسته دوم آثاری که در این ورکشاپ یکروزه خلق شدهاند؛ من مشابه چنین برنامهای را در سایر مراکز هنری تهران ندیدهام که همزمان با برگزاری یک نمایشگاه بزرگ، یک ورکشاپ نیز برپا شود. من پیشبینی میکنم که این برنامه برای هنرمندان برکاتی را به همراه داشته باشد چون نیت آنها خیر بود و برکاتی نیز نصیب حوزه هنری میشود.
این گرافیست پیشکسوت اذعان کرد: در این برنامه قیمت پایه آثار بسیار پایین تعیین شد. مثلاً تابلویی که در گالریهای خصوصی با قیمت 12 میلیون تومان به فروش میرسد در اینجا با قیمت 3 تا 4 میلیون تومان فروخته شد. حتی تعدادی از کارمندان حوزه هنری وقتی که قیمتهای پایین آثار را دیدند تصمیم به خرید گرفتند یعنی یک کارمند، بخشی از بودجه خانواده خود را به خرید این آثار اختصاص میدهد تا هم یک اثر هنری فاخر را با قیمتی مناسب خریداری کند و هم در یک کار خیر سهیم شود.