به گزارش سایت مرکز تجسمی حوزه هنری، نمایشگاه پوستری که در حوزه هنری با عنوان «نسل کشی مذهبی در میانمار» و با هنرنمایی گرافیستهای ایرانی و خارجی راهاندازی شده هیچ بازتاب بینالمللی در رسانههای خارجی و داخلی نداشته است. این واقعه قابل تأمل است. چرا که نادیده گرفتن چنین آثار هنری از سوی رسانههای بینالمللی نشان از سیاستگذاریهای بالادستی آنها دارد. قرار نیست که فاجعه میانمار برجسته شود. در نتیجه با خفه کردن اخبارِ آن، قوانین حقوق بشر نیز شامل حال مردم مظلوم و مسلمان میانمار نمیشود. پولی که امپراطوریهای در سایه خرج میکنند تا اینگونه مسائل دیده نشود در چنین وقایعی خود را نشان میدهد.
یامینپور در ادامه گفت: وضعیت موجود آنجایی شرمآورتر است که برخیها خود را مدعی حمایت از حقوق بشر میدانند. اینها ادعا میکنند که حنجره کسانی هستند که صدایشان به گوش هیچکس نمیرسد. اما چنین فاجعه عظیمی را نمیبینند و اجازه انتشار اخبار آن را نیز نمیدهند.
مدیر پژوهشگاه فرهنگ و هنر اسلامی حوزه هنری با ابراز امیدواری پیروزی ابزار هنر در دنیای امروز گفت: به هر نحو ممکن خدا را شاکریم که هنرمندان ایرانی و بسیاری از هنرمندان خارجی به رسالت هنری خود خوب عمل کردهاند. این موضوع در نمایشگاهی که هماکنون در حوزه هنری دایر است کاملا مشهود است. پوسترهای این رویداد فرهنگی هنری چند ویژگی مهم دارند. یکی اینکه گرافیک توانایی واکنش سریع و موثر را همیشه داشته و در این نمایشگاه نیز به خوبی به کار گرفته شده است. دوم اینکه این آثار در سطح درجه یک و فوقالعادهای قرار دارند و بیننده را، ضمن انتقال به موقع و درست پیام و محتوای اثر، متوجه خود میسازد.
وی در همین راستا ادامه داد: هنر را نمیشود محدود کرد. علیرغم تمامی سکوت خبری و رسانهای در جهان این آثار هنری راه خود را برای رسیده به مردم جهان خواهد یافت و بی شک تاثیرگذار خواهد بود.
یامینپور در مورد میزان موفقیت هنر انقلابی در کشور گفت: هنر گونههای متعددی دارد. ما در برخی از گونههای هنری بسیار پیش رفتهایم. به عنوان مثال ادبیات در حوزه دفاع مقدس توانسته خود را به خوبی نشان دهد و دِین خود را به انقلاب اسلامی ادا کند. نگاه انقلاب اسلامی به انسان و جهان پیرامون خود به خوبی در حوزه ادبیات، شعر و گرافیک نشان داده شده است. اما در مورد سینما، تئاتر و دیگر هنرهای رسانهای و تاثیرگذار جای کار خیلی بیشتری داریم. هنر ما توانسته در خدمت انگارهها و ارزشهای متعالی دینی و انقلابی قرار گیرد. اما آیا مطلوب است و برای ما راضی کننده است؟ خیر. چرا که سقف آرمانهایمان آنچنان بلند است که توقع انتشار اثری با کیفیتتر و متعالیتر نسبت به قبل را داریم. هنر باید این ظرفیت را داشته باشد که بتواند قداست را به بیننده خود منتقل کند.
وی در پایان گفت: هنرمندان و مسئولین در رابطه با فعالیتهای فرهنگی هنری باید با هم پیشوری کنند. به عنوان مثال یک سیستم آموزشی متناسب با محتوا و مضمون تنظیم نشده و ساز و کار مناسب برای آن چیده نشده است. بخشی از سیستم آموزشی ما متعلق به قبل از انقلاب است. بخشی دیگر هم دست نخورده و بی هیچتغییری از نظام آموزشی غربی به نظام آموزشی ما منتقل شده است. متاسفانه انگارههای ما در این حوزه تلقیهای غربی به هنر را منتشر میکند. همچنین سیستم آموزشی ما توجه کافی به دغدغههای دینی، مقدس و انقلابی ندارد. بخشی از این مشکلات مربوط به مدیرانی است که خودشان آموزشهای لازم را ندیدهاند و مهارت و درک کافی نسبت به موضوعات مورد نظر را ندارند. بخش دیگر هم به زمان نیاز دارد. زیرا هنر کاری نیست که خیلی فوری و فوتی به نتیجه برسد و از نقطه صفر تا صد آن را بتوانیم طی کنیم. بی شک به زمان نیاز دارد. به هر حال حس خوشایندی به فرهنگ و هنر در دنیا دارم. چرا که لابهلای رخدادهایی جهانی، نسبت به جریان هنری جهان که به نوعی یک جریان منحط اخلاقی است، در ایران همیشه نمونههای درخشانی در حوزه فرهنگ و هنر وجود داشته است.