سیداحسان باقری با اعلام خبر برگزاری نمایشگاه عکس با موضوع نسلکشی در میانمار، گفت: طی مذاکره با عکاسان حاضر در بنگلادش با دو تن از آنها به توافق رسیدیم که از بنگلادش و مهاجران میانماری که به آنجا آمدهاند عکس تهیه کرده و برای ما ارسال کنند. انشاءالله نمایشگاه عکس با این موضوع ۳۰ مهر افتتاح خواهد شد.
سید احسان باقری مدیر خانه عکاسان ایران در بازدید خود از نمایشگاه پوستر «نسلکشی مذهبی در میانمار» که از سوی مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری در گالری ابوالفضل عالی دایر است در گفتوگو با پایگاه خبری حوزه هنری گفت: اولین رسالت هر هنرمند در قبال بدیها و کژیها، واکنش و نقد آن هاست. این کار یکی از مهمترین رسالتهای یک هنرمند است. بی شک هنگام بیان یک پیام در قالب هنر، حتی اشخاصی که خیلی بیتفاوت نسبت به دنیای پیرامون خود هستند نیز جذب آن اثر میشوند. اینگونه مردم به عمق یک فاجعه انسانی و یا غیر انسانی پی میبرند و به درک بهتری از آن موضوع دست خواهند یافت.
هنرمندان نسبت به فجایع انسانی واکنش سریع نشان دهند
باقری در مورد جایگاه پژوهش در هنر و اهمیت آن گفت: پژوهش در هنر و واکنشهای به موقع هنری از سوی هنرمندان، هر دو به یک اندازه در جای خود مهم هستند. موضوعاتی که به یک فاجعه انسانی مربوط است حتما باید با واکنش سریع از سوی هنرمندان مواجه شود. به عنوان مثال، مسئله نسلکشی و آوارهسازی مسلمانان مظلوم و بیدفاع میانمار به واکنش سریع از سوی هنرمندان نیازمند بود. خدا را شکر میبینیم که امروزه آثار بسیاری از سوی هنرمندان ایرانی و سراسر دنیا در حوزه پوستر و تصویرسازی گرافیک با این موضوع خلق شده است. این بیان در نمایشگاه «نسلکشی مذهبی در میانمار» که هماکنون در گالری ابوالفضل عالی حوزه هنری مشهود است.
وی افزود: اما پژوهش در هنر هم از اهمیت خاص خودش برخوردار است؛ چرا که همراه با تولید و افزایش توانایی سرعت هنرمندان در واکنش به وقایع انسانی، باید تولید آثاری با عمق دید بیشتری در دستور کار خود داشته باشیم. این امر به پژوهش و دقت عمل زیادی نیاز دارد.
باقری در همین راستا با اشاره به برنامههای خانه عکاسان ایران درخصوص ظلم ستیزی بهویژه مردم مظلوم میانمار گفت: خانه عکاسان ایران در نظر دارد تا نمایشگاه عکسی از فاجعه انسانی «نسلکشی مذهبی در میانمار» برپا کند. این کار امکان برنامهریزی کوتاه مدت و سریع ندارد. پس باید با تحقیق و پژوهش پیش رفت. ابتدا باید در نظر بگیریم که آیا امکان ورود عکاسان به میانمار و ثبت لحظات دلخراش آنها هست یا خیر؟ اگر هست این کار را انجام دهیم. یا اگر این امکان وجود ندارد به مشکلات آن ها به هر شیوه ممکن در حوزه عکاسی بپردازیم. یکی از راههایی که در دسترس ما برای نمایش مشکلات این فاجعه انسانی برای مردم مسلمان میانمار به تمامی مردم جهان وجود دارد، فعالیت روی مردمی است که از میانمار به اجبار پا به سرزمین بنگلادش گذاشتهاند.
باقری ادامه داد: مردم مسلمانی که از میانمار مجبور به مهاجرت و به نوعی فرار از سرزمینهای مادری خود شدهاند دچار مشکلات زیادی هستند که قاب تصویر هنرمندان عکاس میتواند جای مناسبی برای رساندن فریادهای خاموش آن ها به مردم جهان و حکومتهای استکباری حامی مستبدان باشد. اما این کار نیازمند پژوهشهای میدانی است. بی شک سفر به بنگلادش و یا میانمار بدون جمعآوری اطلاعات لازم و تحقیقات در مورد سوژههایی که ممکن است مورد توجه ما قرار گیرند اقدام درستی نخواهد بود. در نتیجه جایگاه پژوهش در هنر نیز اهمیت ویژهای داشته و باید مورد توجه قرار گیرد.
وی در ادامه گفت: واکنشهای به موقع هنرمندان به یک واقعه خوب است. اما نباید با مقطع شروع و اتمام هیجانات یک واقعه کار را تمام شده بدانیم. برخی آثار هنری بر اساس مقطع اصلی واقعه به وجود میآیند و بعضی آثار هم دارای زمینههای عمیقتر با تفکرهای تامل برانگیز هستند.
باقری در مورد فعالیتهای خانه عکاسان ایران در مورد «نسلکشی مذهبی در میانمار» گفت: ما در خانه عکاسان ایران بیش از یک ماه است که مذاکرات خود را برای جمعآوری عکسهای هنری از بنگلادش با عکاسان این کشور آغاز کردهایم. متاسفانه از فضای داخل میانمار هیچ عکسی موجود نیست. اما طی مذاکره با عکاسان حاضر در بنگلادش با دو تن از آن ها به توافق رسیدیم که از بنگلادش و مهاجران میانماری که به آنجا آمدهاند عکس تهیه کرده و برای ما ارسال کنند. ان شاء الله نمایشگاه عکس با این موضوع 30 مهر افتتاح خواهد شد. در برنامههای خود برگزاری نمایشگاههای بیشتر با این موضوع در حوزه هنری را داریم.
وی در پایان گفت: واکنش هنرمندان در این عرصه به نوعی روشنگری برای مردم جامعه است و میتواند آنان را با زوایای پنهانتر عمق این فاجعه آشنا کند. این موارد به مهارت و خلاقیتهای هنرمند مربوط میشود که چگونه میتواند این موضوع را به تصویر بکشد.