جشنواره دهم تجسمی فجر به سمت بین المللی شدن حرکت می کند

جمشید حقیقت شناس دبیر هنری دهمین جشنواره تجسمی فجر درباره آخرین خبرها از برگزاری جلسات شورای سیاستگذاری این دوره جشنواره گفت: به احتمال زیاد سه شنبه این هفته جلسه شورای سیاستگذاری برگزار خواهد شد. فاصله ای که میان برگزاری جلسات رخ داد برای این بود که دبیرخانه جشنواره درگیر برپایی دو رویداد بی ینال مجسمه سازی و جشنواره ملی تجسمی جوانان بود که با پایان کار آنها دوباره برگزاری جلسات فجر از سر گرفته می شود.

وی درباره تغییرات عمده در رویکرد این دوره جشنواره بیان کرد: ما یک مشکل اساسی طی سالها در ساختار جشنواره تجسمی فجر داشتیم که از مدیریت کلان تا اجزا را در بر می گرفت. از دوره هشتم به سمت برداشتن مرزها و مناسبات و رفتارها حرکت کردیم و جشنواره رویکرد تازه ای پیدا کرد.

این نقاش با بیان اینکه در واقع در جشنواره هشتم و نهم این رویداد روی نقطه صفر ایستاده بود، اظهار کرد: ما از دوره هشتم به سمتی حرکت کردیم که این جشنواره به معنای واقعی بین المللی شود. بین المللی شدن یعنی ابتدا باید دارای یک استانداردی باشد تا شخصیت های بین المللی در آن حضور پیدا کنند. بخشی از این اتفاق به من و دبیر جشنواره باز می‌گردد و بخشی به ساختار کشور و البته بخشی هم به ساختار هنرهای تجسمی در کشور مربوط است. ما نیت کرده ایم این جشنواره در دوره دهم در حد بین المللی برگزار شود. در دوره های قبل از دوستان کمک گرفتیم و کار را به آنها سپردیم و متاسفانه اتفاقی نیفتاد و این بار خودمان دست به عمل زدیم.

حقیقت‌شناس مشکل اصلی بین المللی برگزار نشدن جشنواره تجسمی فجر تا کنون را مربوط به اطلاع‌رسانی ندانست و در این باره گفت: مشکل ما اطلاع رسانی نیست بلکه مشکل همان نبود استانداردها است که حتی در بودجه جشنواره هم خود را نشان می دهد. به طور مثال برای برگزاری یک جشنواره استاندارد بین المللی، بودجه دوره دهم جشنواره باید در اختتامیه دوره نهم پرداخت شود.

وی در ادامه با اشاره به اینکه به عقیده شخصی وی فراخوان برای جشنواره ای چون فجر کارساز نیست بیان کرد: ما باید بتوانیم در طول یکسال هنرمندها را شناسایی کنیم و کارهایشان را انتخاب و به جشنواره دعوت کنیم. وقتی ما می توانیم وارد فضای اثر بخشی شویم که بتوانیم با یک مجموعه کارشناس، گزیده آثار منتخب سال را به جشنواره دعوت کنیم و یک هم افزایی را شاهد باشیم. البته ما یک مشکل تاریخی هم داریم و آن این است که وقتی اسم انتخاب می آید به ذهنمان می رسد که باید افراد را انتخاب کنیم در حالیکه باید انتخاب اثر ملاکمان باشد و محصول تجسمی حرف اول را بزند. در کشور ما متاسفانه محصول محوری ملاک نیست و برای همین حتی در واردات کالا هم کشور محور هستیم؛ به این معنا که از فلان کشور هر محصولی دارد را وارد می کنیم.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا هم اندیشی های جشنواره تجسمی فجر که چندی پیش اولین جلسه اش برگزار شد، باز هم ادامه پیدا خواهد کرد بیان کرد: باید در هم اندیشی ها سوال های اساسی تری مطرح شود. سوال هایی مانند اینکه ما به اینهمه فارغ التحصیل تجسمی در کشور نیاز داریم یا نه؟ این تعداد فارغ التحصیل باید صاحب شغل باشند یا نه؟ اینهمه اثر لازم است تولید کنیم؟ بسیاری از هنرمندها این روزها خانه اشان تبدیل به انبار آثارشان شده است و اگر فکر کنیم هر محصولی یک تاریخ مصرفی دارد باید بگوییم بسیاری از آثار هنری به مصرف نرسیده تاریخ انقضایشان سر می رسد. به استثناهایی که تاریخ مصرف ندارند کاری نداشته باشیم. اما در این هم اندیشی ها همه می خواهند درباره مصداق هایی مثل کپی یا اصل بودن اثر صحبت بشود در حالیکه مشکل اصلی، ساختاری است.