ناهید حقیقت از جمله هنرمندانی است که شخصیت و کلیت «زن» را موضوع کار خود قرار داده است. در کارهای او فرم ها و هیکل محکم زنان، بیشتر فضای ترکیب و کمپوزیسیون را فرا می گیرد و پوشش زنان، چادر، جزییات فیگور و اعضای بدن و حتی صورت آن را را کمتر نشان می دهد. او در پنجاه سال پیش، مانند نقاش و مجسمه ساز مکزیکی، زونیکا، فرم زن با چادر یا پوشش سنتی را می پذیرد و پیام های سیاسی و ایدئولوژیکی را کنار می گذارد و به نقش تاریخی زن در حکم شخصیتی مستقل، پایا، مستحکم و جاویدان توجه می کند. در کارهای ناهید، نقش زن در جایگاه معشوق، کارگر یا حتی مادر، کمرنگ شده و زن چون کوهی متکی به خود پدیدار می شود.
زن به رنگ آبی نیلگون/ کالکوگرافی،نقاشی/ 1397
Woman in Cerulean Blue/Hand painted etching/2018
وی چون ماتیس، نقاش فرانسوی، در خانواده ای پرورش یافت که درگیری با پارچه، انواع نقوش و تجارت آن پیشه دیرینه بوده و همان طور که ماتیس از نقوش طبیعی و آبستره پارچه و همچنین از حالت دوبعدی این نقوش در کارهای هنری خود استفاده کرد، ناهید هم در بعضی از کارهای هنری خود نه تنها از نقوش پارچه ها استفاده می کند، بلکه در مواردی از بافت پارچه یا تور در اِچینگ هایش نیز استفاده می کند که حالت خواب گونه یا سوررئالیستی به کار او می دهد.
زنان کرد/ کالکوگرافی، اِچینگ و آکواتینت- چاپ به روش آلاپوپه/ 1355
Kurdish Woman/chalcography (Photo Etching,Etching- a la poupee)/ 1976
در کارهای ناهید حقیقت مسایل تکنیکی، از نظر آداب نقش آفرینی و از نظر معرفی کارهای اچینگ، شروع تازه ای بین هنرمندان ایرانی محسوب می شود، همچنین مفهوم و محتوای کار او، مطرح کردن شخصیت بارز و برجسته زنان در پنجاه سال پیش پیشتاز شد؛ هرچند که پیشگویی خوش بینانه او در بعضی جوامع انسانی امروز بن بستی را می نمایاند که رهایی از آن انرژی بیشتر و نگرش و بینش گسترده تری می طلبد.
بخشی از یادداشت هادی هزاوه ای صفحه 17 کتاب