هنر، برترین شکلِ امید

باید در سکوت به کار خود ادامه دهیم و نتیجه کار را به آینده واگذاریم/ ونسان ون گوگ/ صفحه 10 کتاب

زندگیِ خصوصی نقاشان، پیکرتراشان، عکاسان و دیگر هنرمندانِ تجسمی را فضایی از رمز و راز فرا گرفته است. بسیاری از آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها گوشه گیرند و به خاطرِ تمرکز، از وقت و انزوای خود مراقبت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کنند. ما با آثاری که آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها پدید می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌آورند آشناییم اما غالباً خودِ افرادی که پشت آن آثار ایستاده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند برای ما بیش‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌تر در هاله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از ابهام قرار دارند. هنر، برترین شکلِ امید دربردارندۀ صدها لحظه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای است که هنرمندان از ابزار و مواد و آتلیه و کارگاه خود فاصله گرفته و ما را شریک شمّ و شهودها و اندرزهای سخت به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دست آمده و عقاید بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پیرایۀ خود ساخته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها، در این کتاب، به مقولاتِ گوناگونی همچون رنگ، نظم و ترتیب، کارِ گِل، الهام، نور، شکست، همکاری و بسیار چیزهای دیگر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پردازند.

با از پرده برون افتادنِ دنیای درونی هنرمند، کاربردی ها و روزمره ها در کنارِ ژرف ها و نهانی ها می نشینند. این هنرمندان با ما می گویند چه چیزی موتورِ تخیلشان را روشن می کند و اساسا ضرورت هنر چیست.