اندی وارهول، ماشینِ تصویرسازی

اندی وارهول در کارگاهش

هنگام خلق هنر اصلا فکر نکنید خوب است یا بد، دوستش دارند یا متنفرند. بعد در حالی که آن ها دارند تصمیم می گیرند، شما کارهای بیشتری خلق کنید.

اندی وارهول Andy Warhol مشهورترین تبلور هنرمند پست مدرن است، با علاقه ای مفرط به پول، شهرت و هر آن چه در جامعه سرمایه داری ستایش می شود. او نقطه پایانی بود بر تاریخ طولانی هنرمندان نابغه و رنچ کشیده ای که هنرشان آکنده از چیره دستی و ابداع و زندگی شان سرشار از داستان های رنج و حرمان بود. او برعکس، مدیری توانا و هنرمندی تاجر بود که عده کثیری را برای تولید هنرش به کار می گرفت. وارهول هرگز تصویری خلق نکرد. هنر او در واقع بازتولید تصاویر رسانه ای بود و ویرایش شمایل های تبلیغاتی، ارائه آن چیزی که ابتدا ارزش خبری و رسانه ای داشته، ولی در هنر او معنا و مفهومی تازه یافته، تا به وجهی نمادین از فرهنگ عمومی اشاره کند.

آثار وارهول، قریب به اتفاق با تکنیک واحد چاپ سیلک اسکرین و گاه ضربه قلم هایی روی آن ها ساخته شده اند. بنابراین در حالی که همگی از نظر ماهیت زیبایی شناختی و سبک شناختی، کمابیش مشابه اند و از فرآیند تولید یکسانی پروی می کنند، تنها بر اساس مضمون و محتوا قابل تمایز و دسته بندی هستند. معروف ترین روش دسته بندی آثار او، تفکیک پنج سری کارهای متمایز است که یا در زمان های مختلف یا کمابیش به صورت همزمان در کارگاه هنرمند تولید شده اند. بر خلاف شیوه مرسوم طبقه بندی آثار، این دسته بندی از قاعده تسلسل تاریخی در خلق آثار یا تفکیک آن ها به دوره های مختلف زمانی تبعیت نمی کند، بلکه صرفا ناظر بر گونه شناسی موضوعی آثار این هنرمند است. آثار او به نام سری ستاره ها، سری شخصیت های مشهور، سری برندهای مصرفی، سری مرگ و فاجعه و سری کارهای خاص دسته بندی شده اند.

مائو تسه تونگ/ 1973/ سیلک اسکرین روی کارت براق/ 9 تابلو هر یک 90 در 90 سانتی متر

سری تابلوهای مائو در زمره نقاشانه ترین کارهای وارهول به شمار می روند.آن ها همگی بر اساس تصویری برگرفته از کتاب سرخ او ساخته شده اند. در آن زمان این تصویر مشهوری بود که به طور گسترده ای در رسانه ها پخش و تا حدی بع نماد انقلاب چین تبدیل شده بود.

پرتره مائو کنایه ای تلویحی به پدرسالاری دارد؛ تصویر مردی که مبتکر انقلاب فرهنگی بود و خود را در راس حکومتی اقتدارگرا می دید که برای همه ابعاد و شئون زندگی مردم، دستور العمل هایی اجباری صادر می کرد و همه آحاد مردم می بایست از ارزش ها و باید های فرهنگی که صلاح دید حکومت بود پیروی می کردند. به خاطر همین پیچیدگی های شخصیتی، پرتره های مائو وضعیت بلاتکلیفی در ارائه هویت او داشتند، گویی فراتر از یک شخص، به شرایطی تاریخی اشاره دارند.