بهار دلکش رسید و وضع دل خزان‌طور
بیست و دومین شماره ماهنامه سه‌نقطه (مکتوب طنز [+ جد] فارسی) با چهره‌ای تازه منتشر شد. نویسندگان این شماره در پرونده‌ای ویژه تحت عنوان «بهار دلکش رسید و وضع دل خزان‌طور» به ستایش بهار پرداخته و در بخشی با عنوان رمضانیات از حال و هوای ماه مبارک رمضان گفته‌اند.
این شماره از سه‌نقطه با پیش‌درآمدی از اسماعیل امینی درباره لزوم طنز در جامعه امروزی آغاز می‌شود. مریم حسن‌نژاد در یادداشت اول رمضانیات با عنوان «متلاشی شدن به دور زمان» پیوند ماه رمضان با نوستالژی را شرح می‌دهد و سپس به توصیف اجزای همیشگی سفره‌های افطار می‌پردازد. فاطمه خسروانی در یادداشتی با نام «خدا رحمان و رحیم است، آرام باش» به سراغ آنچه در پشت صحنه ماه مبارک رخ می‌دهد؛ می‌رود و در آخرین یادداشت رمضانیات با نام «افشاری شجریان و دختر خوشگل همسایه» مریم نظامدوست رمضان را از دید یک نامسلمان فرضی بررسی می‌کند.
در بخش کرسی آزادنویسی، امرالله احمدجو قسمت جدید قصه‌های دهکده را این بار با داستان «گل بی‌مثل و مثال» و جوانی به‌نام خلبک است ادامه می‌دهد. سیداکبر میرجعفری در یادداشتی مفصل با نام «آبگوشت یا دیزی، واقعاً مسئله این بود؟» اسرار مگوی دیزی و آبگوشت را برایمان بازگو می‌کند. رضا دباغی داستان «سرخپوستانی که روح نیاکانشان شاد شد» را برایمان می‌گوید.
در اولین یادداشت پرونده این شماره تحت عنوان «ما کهنه‌دوست‌ها» علی آینه‌ور سراغ تقابل میان نو شدگی و کهنه‌گرایی می‌رود. مریم نظامدوست در «فست‌فود و بانک و شوهرخاله و رئیس‌جمهور» به توصیف بهار و شرح انواع خواب در این فصل می‌پردازد. فاطمه خسروانی در «در بهار خطرناکیم آقا» رابطه بهار با مادران، مدارس پسرانه، شاعران و جوانان را شرح می‌دهد. مطلب بعدی با نام «پروردگار در آغاز یک باغچه آفرید» از مریم حسن‌نژاد، مطلبی مفصل دربراه‌ی تصنیف بهار دلکش محمدرضا شجریان است و ظرافت‌های هنرمندانه‌اش. کوثر محبی در یادداشتی با عنوان «صائب، حاج‌فاطمه و چهار داماد قدبلند» قصه مادربزرگی را تعریف می‌کند که شبیه بهار است. رضا میرجعفری در مطلب «بهاریه؟ نداریم» پیرامون این که چرا سرودن بهاریه در شاعران نسبت به سالیان گذشته کمرنگ‌تر شده برایمان می‌گوید. احسان حسینی‌نسب در متنی با نام «که انسان رنج است» رابطه میان بهار و رنج را شرح می‌دهد. آخرین یادداشت پرونده با عنوان «دیدن در پاییز» عاشقانه‌ای با مضمون بهاری است که محمد صاحبی آن را نوشته است.
در بخش نیم‌خط نفیسه رحمانی با سه یادداشت کمی تا قسمتی جدی حاضر می‌شود. رحمانی در یادداشت اول نیم‌خط تحت عنوان «بهارو ببر به کشورت یا بیا به کشور ما» به این سوال که بهار در دیگر نقاط کره زمین چگونه می‌گذرد پاسخ می‌دهد. در «چرا ادبیات آره؟ چرا بهار چی؟» به این مسئله می‌پردازد که بهار چه جایگاهی نزد شاعران دوران مختلف داشته است. و در پایان مطلب «بهار گلی به جمالت» به شرح و وصف چند آیین نوروزی در ایران پرداخته است. در ادامه نیم‌خط، میترا بخشی‌زاده در یادداشت «پشم شتر و روغن کوآلا» توضیح می‌دهد که کرونا چه تأثیری روی کسب‌وکارها و مشاغل مختلف گذاشته است.
بخش تهرانشهر با یادداشت «بچه میدون چندی؟» آغاز می‌شود که مهدی مذهبی در آن ناشنیده‌هایی از محله نارمک تهران برایمان بازگو می‌کند. ابراهیم افشار با لحنی منحصربه‌فرد در «یقین از گرسنگی ای جناب می‌میریم» روایتی از خلال صفحات روزنامه‌های قدیمی درباره مجلس تعزیه میرزابابا و تندیس فردوسی ارائه می‌دهد.
سه‌نقطه در جفت خوشحالان این شماره با عنوان «یک پرواز متفاوت با آیت‌الله هوایی» پای صحبت‌های کاپیتان مرتضی کمالی می‌نشیند. دوربین سه‌نقطه در شماره بیست‌ودوم به سراغ نشانه‌های بهار در شهر رفته و طیبه دالایی آنها را ثبت کرده است.
در بخش درباره طنز محمود فرجامی در یادداشت «گند زدم، حالا چیکار کنم؟» به یکی از مشکلات بزرگ و حیاتی حین اجرای استندآپ کمدی و راه‌حل‌های جبران آن پرداخته و اسماعیل امینی در یادداشت «طنز، فکاهی، لودگی، ابتذال» شرح جامع و مفصلی را در باب گونه‌های مختلف طنز ارائه داده است.
ماهنامه سه‌نقطه با همکاری هنرمندان شیما جوهرچی، طیبه دالایی، نفیسه رحمانی، حامد رضوی، محمد رفیعی، حسین شمس، سیدمحمد صاحبی، محمد صمدی، فاطمه فهیمی، مرتضی کاردر، سحر نحوی، فاطمه چاوشی و سایر دوستان و آشنایان و به مدیرمسئولی امید مهدی‌نژاد تولید و منتشر می‌گردد. بیست‌ودومین شماره سه‌نقطه، در ۲۲۰ صفحه و با قیمت ۵۰ هزار تومان در کتابفروشی‌ها و دکه‌های روزنامه‌فروشی و فروشگاه‌های آنلاین عرضه شده است.