"عاقبت پیرمرد بلهوس" اثرِ معین مصوِر

عاقبت پیرمرد بلهوس/ از فهت اورنگ جامی/ امضای معین مصور و امضای دروغین رضا عباسی/ اصفهان/ 1507 هجری مطابق با 1647 میلادی/ آبرنگ مات و طلا و مرکب روی کاغذ/ 16.6 در25 سانتی متر/ موزه بریتانیا

قوزی پیری بر بامی به زیباروی جوانی اظهار عشق کرد. زیبارو به جوان رعنایی در پشت او اشاره کرد. قوزی برگشت که نگاهش کند و زیبارو از بام به زیر افکندش تا بفهماند که بیش از یک عشق راستین در دل نمی گنجد.

ویژگی شیوه نقاشی عصر شاه عباس دوم التقاط است. معین مصوِر از بطن اسلوب متاخر رضای عباسی که معلمش بود سبک شاخصی پدید آورد. او پنج شاهنامه و سه تاریخ شاه اسماعیل اول را از سال 1648 تا 1670 میلادی مصور ساخت، ولی گویا مستقل از کارگاه دربار کار می کرد.

کارنامه او که نگاره های نسخ خطی، تک چهره های تک برگ و طراحی از انواع موضوع ها را در بر می گیرد، نمایش گر ثبات اسلوبیِ خیره کننده ای در طول بیش از شصت سال کار از حدود 1635 تا 1697 میلادی است. ضربه های سریع و سبک مداد به طراحی های او جان می بخشند و در نقاشی های او صورت ها گرد، بدن ها باریک تر نسبت به بدن های آثار نقاشان دیگر و اغلب با سر خمیده به یک سو دیده می شوند. او علاقه خاصی به رنگ زمینه صورتی براق یا ارغوانی روشن، آسمان یک دست و- در مرقع ها- ابرهای طلایی رشته رشته و گیاهان دسته دسته دارد.

برخی از آثاراو به ترکیب بندی های قراردادی نقاشی های سده شانزدهم پایبندی نشان می دهند، هرچند این دنباله روی شاید برای ارضای سلیقه سفارش دهندگان باشد و نه میل قلبی او که ترجیح می داد از تعداد اشخاص بکاهد و آن ها را به سطح پرده نزدیک کند.