ادراک رنگ در تابلوهای نقاشی

کلود مونه/ درختان تبریزی در امتداد رود اپِت/ 1891/ رنگ و روغن روی بوم/ 92.4 در 73.7/ گالری تیت، لندن

کلود مونه/ درختان تبریزی/ 1891/ رنگ و روغن روی بوم/ 100 در 65 سانتی متر/ موزه هنری فیلادلفیا

در هر بحث مرتبط با رنگ، باید این نکته را تایید کرد که رنگ، محصول نور است. بنابراین، هم چنان که نور تغییر می یابد، رنگی که ما مشاهده می کنیم نیز دست خوش تغییر خواهد شد. راستی علف چه رنگی است؟ سبز؟ علف ممکن است در سپیده دمان به رنگ تقریبا خاکستری، در ساعات ظهر به رنگ زرد- سبز، و در نیمه شب به رنگ آبی – سیاه دیده شود. رنگ های اشیای گوناگون، پیوسته همراه با نور تغییر می یابند. هر چند این یک واقعیت ساده ی تجسمی است، ذهن ما اصرار دارد که بگوید علف به رغم مدارک تجسمی اثبات کننده ی خلاف آن، سبزرنگ است:  گونه ای جبران روان شناختی که ثبات رنگ نامیده می شود. اثر ثبات رنگ، از دیدگاه سازگاری پذیری و بقای انسان مفید است. تصور کنید که اگر ما بخواهیم به دنبال هر ادراک جدید، رنگ اشیا را بپرسیم، چه پیش خواهد آمد. با این حال، درست همین گونه پرسیدن است که هنرمندانی چون مونه را به پرده برداشتن از دامنه ی احساس رنگ های پیرامون ما هدایت کرده است. دو نقاشی مونه از "درختان تبریزی در امتداد رود اِپت" بازتاب هایی از پژوهش های این هنرمند درباره ی یک محیط طبیعی درشرایط طبیعیِ متفاوت هستند. فصل، ساعات روز، شرایط آب و هوا، همگی به تغییر نور و تفاوت رنگی که مشاهده می کنیم و درک می کنیم، یاری می رسانند.