اولین مرمت مجسمه‌ای که میکل آنژ برای مقبره خودش ساخت
به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری، یکی از مجسمه‌های بزرگ و ناتمام استاد دوران رنسانس؛ میکل آنژ، در تمیزکاری‌های اولیه جزئیات ناشناخته‌ای را از جمله علائم مختلف ایجاد شده توسط هنرمند و بقایای گچ که برای ساخت شخصیت‌های این اثر در قرن نوزدهم استفاده شده است آشکار کرد.
تیموتی وردون؛ مدیر موزه دل اپرا، گفت: مرمت این اثر هنری در نوامبر گذشته آغاز شده بود اما به دلیل اوضاع حال حاضر جهان موقتا متوقف شد و این اولین مرمت مهم و عمیق این اثر در طول چهار قرنی است که از زندگی آن می‌گذرد. del Duomo در فلورانس مکانی بوده که این مجسمه قبلا و از سال ۱۹۸۱ در آن نگهداری می‌شده است.
ظاهرا میکل آنژ قصد داشته از این مجسمه به عنوان نشان آرامگاه خود استفاده کند. به عقیده وردون او این مجسمه را تراشید تا گواهی‌ای باشد برای هنر و ایمانش.
مجسمه Bandini Pietà که از یک بلوک مرمر سفید کارارا شکل گرفته، سومین و آخرین پیتای(مجسمه مریم مقدس) است که میکل آنژ در طول زندگی حرفه‌ای خود روی آن کار کرده است.
وردون می‌گوید: این آخرین مجسمه بزرگ میکل آنژ است.
برخلاف ترکیب معروف در واتیکان برای مجسمه‌هایی از این دست، این مجسمه فقط مریم مقدس را نشان نمی‌دهد که بدن فرزندش حضرت عیسی را در گهواره دارد بلکه او در غم واندوه خود با چهره‌های ماری مگدالن و نیکودیموس پیر، مورد حمایت قرار می‌گیرد.
میکل آنژ که در دوران پیری خود از سال ۱۵۴۷ تا ۱۵۵۵ روی این قطعه کار می‌کرد در نهایت آن را رها کرد. به گفته جورجیو وازاری؛ تاریخ‌دان هنر، نقص‌هایی در سنگ مرمر وجود داشته اما در عین حال میکل آنژ ممکن است با مشکلاتی در ترکیب روبرو شده باشد، از جمله جای پای چپ مسیح در این مجسمه که هرگز تراشیده نشده است.
وردون گفت: در حالتی از خشم، هنرمند سعی داشته مجسمه را نابود کند. احتمالا میکل‌آنژ چکشی را که از آن برای تراشیدن سنگ مرمر استفاده می‌کرده چرخانده و شروع به از بین بردن آن کرده است. هنوز هم می‌توان نشانه‌های شکستگی در بازوی چپ مسیح و سایر قسمت‌های مجسمه را به وضوح مشاهده کرد. اما خوشبختانه میکل‌آنژ اثر را برای تعمیر و ترمیم به خدمتکارش سپرده است.
با توجه به اینکه بیش از ۴۷۰ سال گرد و غبار و موم روی این اثر انباشته شده، مرمت‌گران تصمیم گرفتند کار خود را از پشت مجسمه شروع کنند که بیشترین رسوبات مومی را داشت. این رسوبات مومی احتمالاً از شمع‌های موجود در محراب اصلی در فلورانس Duomo؛ سانتا ماریا دل فیوره، جایی که ۲۲۰ سال در آن نمایش داده می‌شده بر روی اثر بجا مانده است.
این تیم با استفاده از پنبه‌ی آغشته به آب ولرم غیر دیونیزه، یک روش تمیزکاری محتاطانه را در پیش گرفتند. در مواردی که بیشترین تجمع در سطح وجود داشت، ترمیم‌کنندگان استفاده دقیق از چاقوی جراحی را انتخاب کرده‌اند که بعد از تمیز کردن، تضاد رنگ بین سطح تمیز شده و باقی مانده کاملاً مشهود است.
پائولا روزا؛ پیشکسوت ۳۰ ساله مرمت، به همراه محافظان داخلی موزه و آناماریا جیوستی؛ مدیر سابق بخش مرمت سنگ و مرمر در فلورانس، در حال سرپرستی این پروژه هستند.
این موزه در حین مرمت، سکویی در اطراف کار ایجاد کرده است که بودجه آن را بنیاد دوستان فلورانس تأمین می‌کند. از ۲۸ سپتامبر، تورهای علاقمندان به هنر، مجاز به بازدید از این اثر خواهند بود. گروه‌های پنج نفره از بازدید‌کنندگان و مرمت‌گران و کارشناسان می‌توانند تا درباره این پروژه که پیش‌بینی می‌شود تا پایان سال تکمیل شود، اطلاعات بیشتری کسب کنند.
وردون ادامه داد: ما اعتقاد داریم که در میان انواع اطلاعاتی که از قبل بازسازی شده‌اند، نشانه‌هایی برای روایتی جدید نیز وجود دارد که روشی نو برای بیان داستان این اثر خارق‌العاده است.
وی در پایان افزود: این مجسمه با درخشندگی در سنگ مرمر، نمایش تمیز و بدون گردوغبار و موم آن قرن‌هاست که دیده نشده است.
