ای درّ یتیم عالمافروز
عشق از قبل تو گوهراندوز
آدم که ز خاک دیده وا کرد
از خاک ره تو توتیا کرد
آوردهای از خزانۀ غیب
رخشان گهری که فیه لاریب
تا روی تو گشت مهرگستر
شب رفت و فرونشست آذر
حسنت که نمود طاق ابرو
شد طاق شهی شکسته از او
اصنام به خاک بوسه دادند
در پای تو ای صنم فتادند
خواندند فرشتگان واله
صلْوات علی نبی و آله
در جلوه شده فروغ سرمد
از طلعت رویت ای محمد(ص)