"واتو" هنرمندِ فردگرایِ وفادار به خود

پیروت/ رنگ و روغن روی بوم/ 1718/ موزه لوور

"ژان آنتوان واتو" JeanAntoine Watteau نقاش فرانسوی در مدت فعالیت کوتاهش سبک باروکِ رو به زوال را احیا کرد و باعث تجدید علاقه به رنگ و حرکت شد. او بیشتر از منظر طبیعت گرایانه به نقاشی نگاه می کرد تا کلاسیک. کار وی ، آغشته به روح رنسانس ، نشان دهنده ی واکنشی در برابر هنر رسمی پرتنش سلطنت لویی چهاردهم بود.

"واتو" در طول عمر کوتاه خود، فقط در میان دوستان نزدیکش شناخته میشد و آثارش مورد نقد عمومی قرار نمی گرفت. "سِر مایکل لوی" مورخ هنر و مدیر گالری ملی هنر می گوید: "واتو" ناخواسته مفهوم هنرمند فردگرای وفادار به خود و تنها را ایجاد کرد.

 طراحیِ زن نشسته/ 1716/ موزه متروپولیتن

اگر نقاشان دیگر صحنه های عاشقانه اشرافی را به تصویر می کشند ، آثار"واتو" معمولا دربرگیرنده گذرا بودن عشق و سایر لذت های زمینی است. او طراح پرکاری بود و اغلب طراحی هایش را با مدادشمعی انجام می داد. تأثیری که نقاشی های "واتو" بر روی نقاشی ،هنرهای تزئینی ،طراحی لباس ، فیلم، شعر و موسیقی آیندگانش گذاشت بیشتر از هر هنرمند قرن هجدهم بود.

 بعضی از موضوعات نقاشی او از دنیای کمدی و باله ایتالیا گرفته شده است. صحنه هایی که جذابیت ادبی و ایده آل را به تصویر می کشند.

 "واتو" در سن سی و هفت سالگی از دنیا رفت.