نگاهی به آثار هنرمندی که شهرت و روزمرگی را به سخره گرفت!
به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری به نقل از ایسنا، اندی وارهول هنرمند آمریکایی است که به دلیل چاپ و نقاشی از اشیاء و اشخاص مشهور به شهرت جهانی رسید. او در اغلب آثار هنری خود ردپایی از چیزها و اشخاصی را که دوست داشت به جا می‌گذاشت. قوطی‌های سوپ، کوکاکولا، اسکناس‌های دلار یا ستارگان سینما از بخش‌های اصلی آثار او به حساب می‌آیند. آثاری که به باور بسیاری از کارشناسان هنری اغلب در نقد زندگی روزمره و پدیده شهرت خلق می‌شدند. این تصویرساز که یکی از تاثیرگذارترین و البته محبوب‌ترین هنرمندان عصر خود بود، ششم آگوست ۱۹۲۸ در پنسیلوانیا به دنیا آمد و در خانواده‌ای فقیر بزرگ شد. مسیر پیشرفت وارهول در زندگی حرفه‌ای خیلی زود سپری شد و او را در طول حیاتش به چهره‌ای کاریزماتیک و مهم در جهان هنر تبدیل کرد. البته وارهول علاوه بر فعالیت حرفه‌ای در عرصه‌های نقاشی، گرافیک و تبلیغات، به عنوان فیلم‌ساز نیز شناخته می‌شد.
وارهول را به عنوان یکی از اصلی‌ترین بنیانگذاران سبک پاپ آرت (هنر مردمی) در جهان می‌شناسند. سبک منحصر به فرد و عجیب او علاوه بر اینکه باعث شد دغدغه‌های مردمی به سالن‌های هنری برده شود، در جهان هنر نیز با طرفداران زیادی مواجه شد. یکی از مهمترین مجموعه آثار این هنرمند خلاق، تکرارهای تقریبا غیرمشابه او بود.
برخی از کارشناسان هنری بر این باورند که وارهول تلاش داشت با این تکرارها جامعه مصرفی و صنعتی پس از جنگ‌های دوم جهانی را زیر سوال ببرد و به نوعی آن را تحقیر کند؛ البته در مقابل برخی دیگر معتقدند که وارهول با بزرگنمایی نشانه‌های عادی، تلاش داشت ارزش‌های جامعه مصرفی آمریکا را تبدیل به یک اسطوره کند.
به هر حال وارهول بعد از سوءقصد ناکام به جانش در سال ۱۹۶۸، از تکثیر و تکرار دست برداشت و به اجرای سیلک اسکیرن از چهره‌های شناخته شده روی آورد. این بخش از زندگی وارهول در تایید گروه دوم کارشناسان هنری مبنی بر نگاه اسطوره‌ای این هنرمند به زندگی مصرفی بوده است؛ موضوعی که وارهول پیش از آن، مورد نقد قرارش می داد.
یکی از آثار مشهور وارهول، قوطی‌های سوپ کمبل او است. با دقت به این ۳۲ نقاشی از قوطی سوپ نگاه کنید؛ آیا می‌توانید اختلاف‌های میان آنها را تشخیص دهید؟ شاید در نگاه اول همه آنها همسان به نظر برسند، اما هر کدام از آنها با برچسب‌های متفاوت ساخته شده است که انواع سوپ‌های کمبل را در آن دوره زمانی نشان می‌دهد. این همان اصالت کار وارهول است؛ تبدیل زندگی روزمره به آثار هنری.
شاید وارهول با کشیدن این نقاشی می‌خواست نشان دهد که آنها با وجود تعداد تفاوت‌هایی که دارند می‌توانند همسان و حتی یکنواخت به نظر برسند. او درباره استفاده از قوطی‌های سوپ در آثارش توضیح داد که من عادت داشتم سوپ‌های کمبل بخورم، من عادت داشتم برای ۲۰ سال هر روز همان ناهار را بخورم؛ همان را دوباره و دوباره.
وارهول، پرتره‌‌هایی نیز از سلبریتی‌‌ها می‌‌کشید که همانند برخی دیگر از آثارش در آن دوره زمانی نوآورانه محسوب می‌شد. معروف‌ترین پرتره‌‌های وارهول از افرادی همچون مرلین مونرو، الیزابت تیلور و میگ جاگر بود. همچنین پرتره «هشت الویس» این هنرمند، در سال ۲۰۰۸ به ارزش ۱۰۰ میلیون دلار به فروش رسید و به عنوان یکی از گران‌‌ترین نقاشی‌‌های تاریخ جهان ثبت شد.
وارهول البته در دهه ۱۹۷۰ فعالیت هنری‌‌اش را در مسیر دیگری ادامه داد و وارد حوزه فیلم‌سازی شد. او بیش از ۶۰ فیلم نیز ساخت که تا سالهای زیادی نادیده گرفته شدند؛ البته در سالهای اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته‌اند.
وارهول در ۲۲ فوریه سال ۱۹۸۷ از عوارض عمل جراحی کیسه صفرا درگذشت و در کلیسای سنت پاتریک برای او مراسم باشکوهی برگزار شد. دو سال پس از مرگش موزه‌ای به نام خودش در زادگاهش راه‌اندازی شد. وارهول زندگی عجیب‌وغریبی داشت، از ظاهر عجیب تا آثار هنری متفاوت! مردی که شهرت و زندگی روزمره را به سخره گرفت.
