به گزارش روابط عمومی مرکز تجسمی حوزه هنری به نقل از روابط عمومی انجمن هنرمندان مجسمهساز ایران، در سومین برنامه «گفتگو بر مدار مجسمه» که توسط انجمن هنرمندان مجسمهساز ایران برگزار میشود، بهداد لاهوتی در گفتگو با روح الله شمسیزاده از تجربیاتش درباره مجسمهسازی گفت.
بهداد لاهوتی درباره چگونگی مجسمهساز شدنش گفت: من در دوران مدرسه اصلاً دانش آموز درس خوانی نبودم و در دوره دبیرستان سه بار تغییر رشته دادم؛ ریاضی، تجربی و در نهایت علوم انسانی و در ۱۷ سالگی هم مدرسه را رها کردم و پس از تجربیات مختلف بالاخره ۹ سال بعد دیپلم گرفتم. زمانی که ۱۷ ساله بودم پدرم که دکترای ادبیات فارسی داشت؛ پس از سالها دوری به ایران بازگشت و در تهران و چند شهر دیگر ایران فروشگاه آباژور فروشی راه اندخت و در این فروشگاه بود که من با پول درآوردن آشنا شدم و آنجا بود که برای نخستین بار با آثار هنرمندان تجسمی نقاشان و به ویژه سفالگران آشنا شدم.
وی بیان کرد: در آن مقطع تاریخی به شکل امروزی گالریها در تهران فعال نبودند و اطلاعات همنسلان من با هنرهای تجسمی بسیار کم بود و من هرگز تصور نمیکردم روزی مجسمهساز شوم. من خیلی اتفاقی با یک استاد کار نجار به نام انوش علیزاده که اتفاقاً در آمریکا مجسمهسازی خوانده بود، آشنا شدم و مسیر زندگیام تغییر کرد، در کارگاه او بود که نجاری یاد گرفتم و به مجسمهسازی روی آوردم و نخستین کارگاهم را در سال ۱۳۷۵ در شهرزیبا راه اندازی کردم. پس از آن چند سال در سولقان کارگاه داشتم. پس از آن مدتی در خیابان انقلاب کارگاه داشتم. سالها است که در شهرک صنعتی چهاردانگه کارگاه دارم. با عوض کردن هر کارگاه مسیر کاری من عوض شد.
لاهوتی درباره تأثیر راه نیافتن اثرش در چهارمین بینال مجسمهسازی گفت: نخستین بینالی که در آن شرکت کردم بینال چهارم بود و اثرم به بینال راه پیدا نکرد و از این بابت بسیار خوشحال هستم. در آن زمان آقایان آذری، شیخ الحکمایی و قشقایی اعضای کمیته رفاهی انجمن مجسمهسازان بودند و تصمیم گرفته بودند که نمایشگاه مردودین بینال را برپا کنند. به من پیشنهاد دادند که برای برپایی این نمایشگاه به آنها کمک کنم من هم پذیرفتم و این گونه شد که سالها با انجمن مجسمهسازان همکاریام تداوم پیدا کرد. شرکت در این نمایشگاه و همکاری با کمیته نمایشگاهی موجب شد که خیلی زود با کارهای اجرایی نیز آشنا شوم.
وی عنوان کرد: همکاری با انجمن موجب شد که با سهند حسامیان، امیر وفایی، عماد، شهلاپور، ژینوس تقیزاده و امیر معبد آشنا شدم و دوستی میان ما شکل گرفت. با اینکه من مجسمهساز تجربهگرا و با تکنیکها آشنا بودم، همکاری با انجمن موجب شد که خیلی زود سطح اطلاعاتم درباره مجسمهسازی افزایش پیدا کند.
لاهوتی درباره نمایشگاه گروهی شاگردان پرویز تناولی که در گالری اثر برگزار شد، گفت: با توجه به اینکه من دانشگاه نرفته بودم باخبر شدم که آقای تناولی در مؤسسهی ماه مهر کلاس مجسمه برپا کردهاند؛ من هم رفتم و ثبت نام کردم و شرکت در این دوره یکی از شانسهای بزرگ زندگیام بود. بیشتر کسانی که در این دوره شرکت کرده بودند مجسمهسازی نخوانده بودند و تجربه ساختن حجم نداشتند. از هم دورههایم در این کارگاه میتوانم به حامد رشتیان، نسترن صفایی، مونا پاد، امیرعلی موسویزاده اشاره کنم. من در این کارگاه کار کردن با برنز را یاد گرفتم و پس از گذشتن ۱۰ جلسه توانستم چند کار برنزی بسازم. آقای تناولی از مجسمههایی که در این کارگاه خلق شد نمایشگاه ۴۰ سال، ۴۰ هنرمند را در گالری اثر برپا کرد. که واقعاً در نوع خودش اتفاق عجیب و مهمی بود.
او در ادامه درباره تأثیر ارتباطات در روند کاریاش توضیح داد: ارتباطات در دنیای کنونی حرف اول را میزند. من با اینکه ارتباطات گسترده و متنوعی دارم اما هرگز نتوانستهام از این روابط به نفع کار شخصی خودم استفاده کنم اما از این ارتباطات همواره به نفع کار گروهی سود بردهام.
لاهوتی درباره تجربیاتش برای کار کردن با تکنیکهای مختلف گفت: با متریال و تکنیکهای مختلفی کار کردهام و یکی از نقدها به من، این است که هر مجموعهام با مجموعه قبلیام تفاوت دارد اما خط اتصالی میان این مجموعهها وجود دارد که از نگاه منتقدان و پژوهشگران دور نمانده است. همواره جنبه زیباییشناسی برایم اهمیت دارد و مفهوم برایم اهمیت ویژهای دارد. من دوست ندارم مجسمههای تلخ و سیاه بسازم هر چند مجسمههایم قابلیت این را دارند که مخاطب را به فکر وا دارند.
وی درباره ادیشن آثارش بیان کرد: زمانی که با چوب مجسمه میساختم ادیشن برایم مهم نبود اما در دورهای ادیشن برایم اهمیت پیدا کرد و تعداد ادیشن مجسمههایم زیاد بود اما مدتی است که نگاهم به ادیشن تغییر کرد و معتقدم اگر نمیخواهی قیمت کارهایت در بازار بشکند نباید ادیشن آثارت زیاد باشد.
این هنرمند مجسمهساز در پایان درباره فعالیتش در دوران قرنطینه نیز گفت: من در دوران قرنطینه با اینکه نمیدانستم پس از کرونا آیا کسی خواهان مجسمه خواهد بود یا نه، تعداد زیادی مجسمه ساختم و اصلاً بیکار نبودم اما متاسف شدم که برخی از همکارانم در این دوران حاضر شدند آثارشان را به نصف قیمت بفروشند. به همین دلیل امیدوارم سایت انجمن مجسمهسازان امکان نمایش و فروش آثار مجسمهسازان را فراهم کند.