جهانِ بی زمان در تابلوهای جِرمی گِدِس

جهانِ بی زمان در تابلوهای جِرمی گِدِس
"جرمی گِدِس" JEREMY GEDDES، نقاش نیوزیندی متولد سال 1974 است."گِدِس" به نقاشی انسانهای غوطه ور و بی وزنش و مجموعه ای از آدمها و اشیاع منهدم شده و یا شناور در فضا مشهور است.
يکشنبه ۲۵ خرداد ۱۳۹۹ - ۱۲:۰۰
کد خبر :  ۱۱۰۴۲۹

 

"جرمی گِدِس" JEREMY GEDDES، نقاش نیوزیندی متولد سال 1974 است.وی از کالج ویکتورین ملبورن فارغ التحصیل شده و تا به حال سابقه برپایی نمایشگاه های انفرادی و گروهی در نیویورک و میامی را داشته است.

"گِدِس" به نقاشی انسانهای غوطه ور و بی وزنش و مجموعه ای از آدمها و اشیاع منهدم شده و یا شناور در فضا مشهور است، او همچنین مجموعه ای مشهور از فضانورد با کبوترها دارد.

"جرمی گِدِس" در صحنه های فراموش نشدنی که فتورئالیسم را با سورئالیسم آخرالزمانی خود ترکیب کرده، فضانوردان را به زمین می اندازد و کبوترهای عظیم را در هوا پرواز می دهد در نقاشی های او شمایلهای انسانی بر سطح دیوارمنهدم می شوند و به شکل غلو آمیزی به خود می پیچند.

نقاشی ها در یک فرایند روشمند ایجاد می شوند که در آن گِدِس مطالعات مقدماتی ترکیب بندی، تنالیته و رنگها را ابتدا خلق و به طور کامل انجام می دهد و سپس آن را از طریق لایه های خاکستری، رنگ مات و لعاب تعدیل شده به مقیاس بزرگ منتقل می کند.

"گِدِس" تمایل دارد که نقاشی هایش دوپهلو و در نظر مخاطب حرفه ای به نظر برسد. او می گوید: “من سعی می کنم از داستان گویی فاصله بگیرم … و باب تفسیر را باز بگذارم، از طریق کنارهم قراردادن عناصر کاملا متمایز ضرورت نوعی تعبیر و تفسیر را ایجاد کنم، تمایل دارم از دادن هرگونه سرنخ در آثارم بپرهیزم تا امکان هرگونه توضیح و تفسیر بالقوه ای را که مخاطب ممکن است به آن برسد مسدود کنم. من میخواهم جرقه سوالات را ایجاد کنم، ولی پاسخی نمی دهم".

 

 

"گِدِس" مفهوم خلأ را در تابلوهایش به تصویر می کشد. گویی زمان به یک باره می‌ایستد و هر کس در جایی که ایستاده است از زمین کنده و غوطه‌ور می‌شود. ناگهان، بیگانگیِ عجیبی پدید می‌آید. یکی از عناصر همیشگی "گِدِس" کبوتراست. در بسیاری از تابلوهای او کبوتران نیز از بال زدن بازمی‌ایستند و غوطه‌ور می‌شوند. اگر کبوتر نماد پرواز و پرواز نماد رهایی است، پس غوطه‌ور شدنِ کبوتر یعنی انهدامِ مفهومِ پرواز… زیرا در این بی‌وزنیِ خلأگونه «جا» دیگر بی‌معناست. انسان و هر موجودی یک سر بی‌جا می‌شود. وقتی زمان مانند قوطی نوشابه مچاله می‌شود دیگر مکان هم بی‌معنا می‌شود. در جهان بی‌زمان، نه‌فقط انسان و موجودات زنده، که حتی اشیا نیز بی‌جا و بی‌معنا شده‌اند.

فضانورد آثار "گِدِس" نمادی از انسان پسامدرن و آخرالزمانیست. زمانی که زمین به نقطه پایان رسیده و انسان را در فضا رها کرده است.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ارسال نظر