واقعگرایی به وجود آمده در نقاشی دهه شصت ایران، به دلیل تغییر مخاطبین این نقاشیهاست. به نظر میرسد هنرمندان این آثار سعی دارند با مخاطب عام ارتباط برقرار کنند و برای رسیدن به این هدف به ساختاری روی آوردهاند که نیازی به رمزگشایی پیچیده نداشته باشد. برای همین از خطوط نهفته به جای خطوط صریح استفاده کردهاند. خطوط صریح بیش از آنکه پیام را انتقال دهند، معمولا بیان بصری در نقاشی را انتقال میدهند و به سرعت چشم بیننده را درگیر ساختار نقاشی کرده و اغلب بر ساختار نقاشانه تأکید میکنند. با توجه به اینکه استفاده از خطوط مستقیم و شکسته آثار را به سمت انتزاع میکشاند، استفاده از این خطوط در آثار نقاشان این دوره کمتر دیده شده است.
ماهیگیران / سیروس مقدم / 300 × 200 / رنگ و روغن روی بوم / 1356
شرح شهادت / جلال متولی / 90 × 120 / رنگ و روغن روی بوم / 1357
ایثار / کاظم چلیپا / 200 × 300 / رنگ و روغن روی بوم / 1360
پرنده و کتاب / مرتضی کاتوزیان / 75 × 100 / رنگ و روغن روی بوم / 1362
تشییع قلوب / حبیبالله صادقی / 170 × 110 / رنگ و روغن روی بوم / 1363
وکیل وصی / حسین خسروجردی / 120 × 160 / رنگ و روغن روی بوم / 1365
صبح پانزده خرداد / مصطفی گودرزی / 150 × 160 / رنگ و روغن روی بوم / 1365
حرم کجاست / ناصر پلنگی / 190 × 290 / رنگ و روغن روی بوم / 1366
حامی شیطان / ایرج اسکندری / 900 × 100 / رنگ و روغن روی بوم / 1366